Skazani w życiowych rolach

Gościom udało się zachęcić osadzonych do współdziałania podczas wystawiania przedstawienia o nieporozumieniach rodzinnych. Najpierw studenci rozdali więźniom ulotki z informacjami o działalności organizacji i instytucji pozarządowych, które mogą pomóc opuszczającym więzienie w uzyskaniu pomocy prawnej i poszukiwaniu pracy. Kiedy pozyskali sympatię osadzonych wystawili dwukrotnie przedstawienie o tragicznych przeżyciach pewnej rodziny. W drugiej wersji dramy więźniowie mogli pytać aktorów o przyczyny podejmowanych decyzji przez głównych bohaterów oraz proponować swoje rozwiązania. Co ciekawe, młodociani, dla których była wystawiona ta sztuka, nie tylko żywo dyskutowali ze studentami, ale niektórzy z nich zagrali w "poprawionej” wersji przedstawienia.
Dr Zbigniew Lasocik, adiunkt Instytutu Socjologii Instytucji Totalitarnych UW powiedział nam, że drama stała się jedną z form terapii. - Jest to sposób zachęcenia człowieka do refleksji nad sobą. Oglądający powinien znaleźć się w roli bohatera. Może zapytać go: dlaczego tak robisz? Kiedy więzień dostrzega, że może wpływać na bieg wydarzeń, uzyskuje energię i wiarę, iż może zmieniać rzeczywistość. Tym samym ludzie uświadamiają sobie, że jak zechcą, mogą także swoje życie inaczej ułożyć - mówi Zbigniew Lasocik. Adiunkt podkreśla życzliwość i dobrą współpraca ze studentami dyrektora ZK, Bogusława Woźnicy oraz więziennych wychowawców.