Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
7 czerwca Pracownia Sztuki Zaangażowanej Społecznie 'Rewiry' zaprasza wykład i spotkanie z Joanną Rajkowską, która opowie o niezrealizowanym z powodów politycznych projekcie w Wielkiej Brytanii „The Peterborough Child”.
Spotkanie poprowadzi Rafał Czekaj z Instytutu Filozofii UMCS, Klub Krytyki Politycznej w Lublinie.
Fragment jej nowej książki:
„The Peterborough Child został przetransportowany do Peterborough, gdzie miał zostać wkopany w zieloną przestrzeń parku położonego wzdłuż Occupation Road, niedaleko Gladstone Park. W ciągu paru poprzedzających tygodni zrobiłam serię prezentacji projektu. Nigdy jednak nie doszło do prostej akcji informacyjnej, którą uparcie próbowałam przeforsować: do wysłania listów do wszystkich gospodarstw domowych dzielnicy CAN-Do z informacją o The Peterborough Child. Chciałam również wysłać listy do Community Centres, zaprosić do indywidualnych, bardzo intymnych spotkań i obejrzenia projektu. Miałam zamiar zachęcić rodziców do podzielenia się ze mną opowiadaniami o dzieciach, które przeszły przez trudny czas chorób i różnego rodzaju kryzysów. No i poprosić o przedmioty i zdjęcia, które stały się znakiem tych historii. W ten sposób nasz dół wypełniłby się rzeczami, które naładowane byłyby czułością, lękiem, nieustannym pochyleniem nad małymi, nieporadnymi istotami. Plan był prosty - wkopać nasze stanowisko archeologiczne i nie otwierać projektu od razu, pozostawiając go samemu sobie, ale towarzyszyć mu, oswajać mieszkańców dzielnicy, opowiadając historię jego powstania każdego dnia.
Postanowiłam czekać przy The Peterborough Child przez 12 dni na przypadkowych przechodniów pytających o dziwną dziurę w ziemi. Na noc i w czasie, kiedy mnie by tam nie było, projekt byłby niedostępny. Warunek był jeden - umożliwić obejrzenie projektu, zanim ruszy wyobraźnia, która wyprodukowałaby tylko i wyłącznie lęk.
Stało się jednak inaczej i wbrew moim intencjom. RSA, po części z konieczności proceduralnej zdecydowało, że najpierw trzeba przedstawić projekt odpowiednim władzom na różnych szczeblach, a nie mieszkańcom CAN-Do. Jedna z prezentacji projektu odbyła się w City Council. Siedziałam na przeciwko kilku burmistrzów dzielnic, mężczyzn, z których większość to byli muzułmanie, i czułam emanujące od nich ogromne ciepło. Jeden z nich pod koniec spotkania powiedział: "Nie zdziwiłbym się, gdyby ktoś wybudował coś tuż obok twojego projektu". Mam wrażenie, że mówił o rodzaju miejsca, w którym można byłoby sobie usiąść, w pełnej intymności i popatrzeć na The Peterborough Child. Zarówno RSA, jak i ja byliśmy bo tym spotkaniu pełni nadziei, że dzięki projektowi coś istotnego wydarzy się pomiędzy mieszkańcami Can-Do. Że w tej dzielnicy, w której odsetek śmiertelności wśród dzieci jest najwyższy, ludzie zaczną o tym mówić.”
Joanna Rajkowska ur. 1968 w Bydgoszczy, mieszka i pracuje w Londynie, Berlinie oraz w Warszawie. Jest autorką projektów publicznych, obiektów, filmów, instalacji oraz efemerycznych akcji i sytuacji realizowanych w przestrzeni miejskiej. Można je interpretować jako współczesne, niepozbawione ironii wariacje na temat sztuki środowiskowej (community-based art), land-artu i tzw. estetyki relacyjnej, które artystka rozbija na elementy składowe, konsekwentnie stosując taktykę „obserwacji uczestniczącej” (...)
Kiedy: 7.06.2013, godz. 18.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. Popiełuszki 5
Fragment jej nowej książki:
„The Peterborough Child został przetransportowany do Peterborough, gdzie miał zostać wkopany w zieloną przestrzeń parku położonego wzdłuż Occupation Road, niedaleko Gladstone Park. W ciągu paru poprzedzających tygodni zrobiłam serię prezentacji projektu. Nigdy jednak nie doszło do prostej akcji informacyjnej, którą uparcie próbowałam przeforsować: do wysłania listów do wszystkich gospodarstw domowych dzielnicy CAN-Do z informacją o The Peterborough Child. Chciałam również wysłać listy do Community Centres, zaprosić do indywidualnych, bardzo intymnych spotkań i obejrzenia projektu. Miałam zamiar zachęcić rodziców do podzielenia się ze mną opowiadaniami o dzieciach, które przeszły przez trudny czas chorób i różnego rodzaju kryzysów. No i poprosić o przedmioty i zdjęcia, które stały się znakiem tych historii. W ten sposób nasz dół wypełniłby się rzeczami, które naładowane byłyby czułością, lękiem, nieustannym pochyleniem nad małymi, nieporadnymi istotami. Plan był prosty - wkopać nasze stanowisko archeologiczne i nie otwierać projektu od razu, pozostawiając go samemu sobie, ale towarzyszyć mu, oswajać mieszkańców dzielnicy, opowiadając historię jego powstania każdego dnia.
Postanowiłam czekać przy The Peterborough Child przez 12 dni na przypadkowych przechodniów pytających o dziwną dziurę w ziemi. Na noc i w czasie, kiedy mnie by tam nie było, projekt byłby niedostępny. Warunek był jeden - umożliwić obejrzenie projektu, zanim ruszy wyobraźnia, która wyprodukowałaby tylko i wyłącznie lęk.
Stało się jednak inaczej i wbrew moim intencjom. RSA, po części z konieczności proceduralnej zdecydowało, że najpierw trzeba przedstawić projekt odpowiednim władzom na różnych szczeblach, a nie mieszkańcom CAN-Do. Jedna z prezentacji projektu odbyła się w City Council. Siedziałam na przeciwko kilku burmistrzów dzielnic, mężczyzn, z których większość to byli muzułmanie, i czułam emanujące od nich ogromne ciepło. Jeden z nich pod koniec spotkania powiedział: "Nie zdziwiłbym się, gdyby ktoś wybudował coś tuż obok twojego projektu". Mam wrażenie, że mówił o rodzaju miejsca, w którym można byłoby sobie usiąść, w pełnej intymności i popatrzeć na The Peterborough Child. Zarówno RSA, jak i ja byliśmy bo tym spotkaniu pełni nadziei, że dzięki projektowi coś istotnego wydarzy się pomiędzy mieszkańcami Can-Do. Że w tej dzielnicy, w której odsetek śmiertelności wśród dzieci jest najwyższy, ludzie zaczną o tym mówić.”
Joanna Rajkowska ur. 1968 w Bydgoszczy, mieszka i pracuje w Londynie, Berlinie oraz w Warszawie. Jest autorką projektów publicznych, obiektów, filmów, instalacji oraz efemerycznych akcji i sytuacji realizowanych w przestrzeni miejskiej. Można je interpretować jako współczesne, niepozbawione ironii wariacje na temat sztuki środowiskowej (community-based art), land-artu i tzw. estetyki relacyjnej, które artystka rozbija na elementy składowe, konsekwentnie stosując taktykę „obserwacji uczestniczącej” (...)
Kiedy: 7.06.2013, godz. 18.00
Gdzie: Galeria Labirynt, ul. Popiełuszki 5
![Bogdanka LUK Lublin pożegnała się z halą Globus w wielkim stylu [zdjęcia kibiców]](https://cdn01.dziennikwschodni.pl/media/news/2024/2024-04/ca274eab9c627c1c9e9a5998326626fc_std_crd_292.jpg)
