Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Gres, a właściwie wykonane z niego płytki, doskonale nadają się na posadzki tarasowe i balkonowe.
Wysoka twardość, minimalna rozszerzalność cieplna, odporność na plamienie i mrozoodporność to cechy płytek gresowych. Są doskonałym materiałem na posadzki tarasowe i balkonowe. Jeśli zauważamy pękanie płytek gresowych to prawie na pewno nie jest to wina płytek ale złego projektu lub niewłaściwego wykonawstwa.
- Najczęstszą przyczyną odpadania płytek z tarasu jest rozszczelnienie izolacji, zwłaszcza fugi, co powoduje podejście wody (nawet przez prawie niewidoczne mikroszczeliny) a następnie zamarzanie i rozsadzanie płytek. Natomiast najczęstszą przyczyną pękania płytek jest niestabilność podłoża oraz zastosowanie klejów nieelastycznych, a także brak dylatacji.
Niestabilność podłoża może być spowodowana także przez niekontrolowane osiadanie podłoża oraz brak siatki zbrojeniowej na izolacji - mówi Michał Nowakowski, specjalista z Ceramika Nowa Gala SA i Ceramika Gres SA.
Do najczęściej spotykanych błędów przy projektowaniu i pracach wykonawczych tarasów zaliczyć można:
- brak zastosowania hydroizolacji (np. z dwukomponentowej elastycznej zaprawy na bazie żywic syntetycznych-polimerów i cementu),
- niezachowanie odpowiednich przerw technologicznych niezbędnych do m.in. prawidłowego wysychania poszczególnych warstw tarasu (3 miesiące po wylaniu świeżego tarasu z betonu, 7 dni dla wylewki z jastrychu lub warstwy hydroizolacji)
- stosowanie niewłaściwych materiałów, w szczególności:
a) zwykłej folii zamiast specjalnej folii do paraizolacji,
b) zwykłych fug i klejów zamiast takich, które są wysoko elastyczne i mrozoodporne,
- niestosowanie lub niewłaściwe stosowanie dylatacji, (na zewnątrz budynku maksymalna powierzchnia pola między dylatacjami to 3x3m, a wewnątrz 6x6m)
- nieszczelne i niedokładne wykonanie izolacji przeciwwilgociowej,
- nie wykonanie spadku o odpowiednim nachyleniu (od 1,5 do 3%) ułatwiającego swobodny odpływ wody lub stosowanie sztucznych barier utrudniających odpływ wody (np. murki lub cokoły okalające),
- niezastosowanie warstwy drenażowej odprowadzającej wody,
- nie zastosowanie prawidłowej obróbki blacharskiej i orynnowania,
- prowadzenie prac w zbyt niskich temperaturach,
- niedbalstwo przy klejeniu płytek polegające m.in. na nienanoszeniu kleju równomiernie zarówno na płytkę jak i na podłoże lub nie dokładne zafugowanie. W wolnych szczelinach może gromadzić się woda, a jej zamarzanie powoduje rozsadzanie.
Trzeba wiedzieć, że takie zaniedbanie jak np. nie zastosowanie hydroizolacji przy tarasie jest błędem w sztuce budowlanej za który można występować z roszczeniem w stosunku do niesolidnego wykonawcy. Jednak łatwiej jest zapobiegać i dlatego warto poświęcić czas na weryfikacje stanu wiedzy i solidności potencjalnych wykonawców przed przystąpieniem do prac.
- Najczęstszą przyczyną odpadania płytek z tarasu jest rozszczelnienie izolacji, zwłaszcza fugi, co powoduje podejście wody (nawet przez prawie niewidoczne mikroszczeliny) a następnie zamarzanie i rozsadzanie płytek. Natomiast najczęstszą przyczyną pękania płytek jest niestabilność podłoża oraz zastosowanie klejów nieelastycznych, a także brak dylatacji.
Niestabilność podłoża może być spowodowana także przez niekontrolowane osiadanie podłoża oraz brak siatki zbrojeniowej na izolacji - mówi Michał Nowakowski, specjalista z Ceramika Nowa Gala SA i Ceramika Gres SA.
Do najczęściej spotykanych błędów przy projektowaniu i pracach wykonawczych tarasów zaliczyć można:
- brak zastosowania hydroizolacji (np. z dwukomponentowej elastycznej zaprawy na bazie żywic syntetycznych-polimerów i cementu),
- niezachowanie odpowiednich przerw technologicznych niezbędnych do m.in. prawidłowego wysychania poszczególnych warstw tarasu (3 miesiące po wylaniu świeżego tarasu z betonu, 7 dni dla wylewki z jastrychu lub warstwy hydroizolacji)
- stosowanie niewłaściwych materiałów, w szczególności:
a) zwykłej folii zamiast specjalnej folii do paraizolacji,
b) zwykłych fug i klejów zamiast takich, które są wysoko elastyczne i mrozoodporne,
- niestosowanie lub niewłaściwe stosowanie dylatacji, (na zewnątrz budynku maksymalna powierzchnia pola między dylatacjami to 3x3m, a wewnątrz 6x6m)
- nieszczelne i niedokładne wykonanie izolacji przeciwwilgociowej,
- nie wykonanie spadku o odpowiednim nachyleniu (od 1,5 do 3%) ułatwiającego swobodny odpływ wody lub stosowanie sztucznych barier utrudniających odpływ wody (np. murki lub cokoły okalające),
- niezastosowanie warstwy drenażowej odprowadzającej wody,
- nie zastosowanie prawidłowej obróbki blacharskiej i orynnowania,
- prowadzenie prac w zbyt niskich temperaturach,
- niedbalstwo przy klejeniu płytek polegające m.in. na nienanoszeniu kleju równomiernie zarówno na płytkę jak i na podłoże lub nie dokładne zafugowanie. W wolnych szczelinach może gromadzić się woda, a jej zamarzanie powoduje rozsadzanie.
Trzeba wiedzieć, że takie zaniedbanie jak np. nie zastosowanie hydroizolacji przy tarasie jest błędem w sztuce budowlanej za który można występować z roszczeniem w stosunku do niesolidnego wykonawcy. Jednak łatwiej jest zapobiegać i dlatego warto poświęcić czas na weryfikacje stanu wiedzy i solidności potencjalnych wykonawców przed przystąpieniem do prac.
