Absolwent szuka pracy. Co studiować, żeby ją znaleźć?

Ilekroć czytam artykuły na temat tego, jakie studia wybrać, żeby mieć pracę, to ogarnia mnie śmiech i... żal. Po co w ogóle pisać takie brednie, skoro wiadomo, że nie wszyscy mają choćby talent informatyczny albo czują powołanie w kierunku takiej np. opieki zdrowotnej... ? Nie każdy się nadaje na takie studia, nie każdy chce to studiować i co wtedy?? Ma nie studiować w ogóle, tylko dlatego, że nie łapie się w przyszłościowy obraz prognostyków, którym to się wydaje, że praca będzie po określonych kierunkach?? Wyżej ktoś mądry napisał, że dzisiaj praca, to przede wszystkim plecy i nic więcej. Jeśli już ktoś chce studiować, to niech idzie na to, co mu się żywnie podoba, choćby to miała być 'łopatologia'. Lepiej mieć przyjemność ze studiowania czegoś, co się chciało, niż męczyć się na informatyce przy swoich np. zdolnościach typowo humanistycznych i potem pracować jako informatyk (cudem, bo kto zatrudni informatyka po studiach, który tak naprawdę się tym nie interesuje?) i męczyć się w pracy, z której nie ma absolutnie nic, prócz pieniędzy. Poszłam na studia takie, jakie chciałam, nie nastawiam się na pracę po tym, bo jej po prostu nie ma i mimo papierka stwierdzającego wykształcenie wyższe zamierzam harować, jak wół za granicą, ale przynajmniej za pieniądze, które będę w stanie odłożyć na kiedyś, a nie tylko żyć od pierwszego do pierwszego albo pracować gdzieś, gdzie mam 1000 zł, z których nie sposób się dziś utrzymać nawet w pojedynkę, podczas kiedy praca wcale nie cieszy. Chyba, że jedząc zupki chińskie i w niedzielę jedynie obiad z prawdziwego zdarzenia. A za granicą właściwie to samo... Jeśli jedzie się, by coś przywieźć do Polski i wykorzystać jak najlepiej (choćby np. własna działalność, dobra lokata), coś do tego odłożyć na czarną godzinę, to mogę nawet jeść te zupki chińskie codziennie, ale wracając z powrotem mam satysfakcję, że zarobiłam coś ciężką pracą, ale jest to naprawdę coś, a nie marne grosze, jakie funduje nam ojczyzna. A dodatkowo jeszcze straszą, że młodzi dziś ludzie nie mają co liczyć na emerytury... To chore. Ale nic... Trzeba iść spać, więc pozdrawiam i życzę, żeby każdego Polaka było stać na chleb.

kinol napisał:

Ilekroć czytam artykuły na temat tego, jakie studia wybrać, żeby mieć pracę, to ogarnia mnie śmiech i... żal. Po co w ogóle pisać takie brednie, skoro wiadomo, że nie wszyscy mają choćby talent informatyczny albo czują powołanie w kierunku takiej np. opieki zdrowotnej... ? Nie każdy się nadaje na takie studia, nie każdy chce to studiować i co wtedy?? Ma nie studiować w ogóle, tylko dlatego, że nie łapie się w przyszłościowy obraz prognostyków, którym to się wydaje, że praca będzie po określonych kierunkach?? Wyżej ktoś mądry napisał, że dzisiaj praca, to przede wszystkim plecy i nic więcej. Jeśli już ktoś chce studiować, to niech idzie na to, co mu się żywnie podoba, choćby to miała być 'łopatologia'. Lepiej mieć przyjemność ze studiowania czegoś, co się chciało, niż męczyć się na informatyce przy swoich np. zdolnościach typowo humanistycznych i potem pracować jako informatyk (cudem, bo kto zatrudni informatyka po studiach, który tak naprawdę się tym nie interesuje?) i męczyć się w pracy, z której nie ma absolutnie nic, prócz pieniędzy. Poszłam na studia takie, jakie chciałam, nie nastawiam się na pracę po tym, bo jej po prostu nie ma i mimo papierka stwierdzającego wykształcenie wyższe zamierzam harować, jak wół za granicą, ale przynajmniej za pieniądze, które będę w stanie odłożyć na kiedyś, a nie tylko żyć od pierwszego do pierwszego albo pracować gdzieś, gdzie mam 1000 zł, z których nie sposób się dziś utrzymać nawet w pojedynkę, podczas kiedy praca wcale nie cieszy. Chyba, że jedząc zupki chińskie i w niedzielę jedynie obiad z prawdziwego zdarzenia. A za granicą właściwie to samo... Jeśli jedzie się, by coś przywieźć do Polski i wykorzystać jak najlepiej (choćby np. własna działalność, dobra lokata), coś do tego odłożyć na czarną godzinę, to mogę nawet jeść te zupki chińskie codziennie, ale wracając z powrotem mam satysfakcję, że zarobiłam coś ciężką pracą, ale jest to naprawdę coś, a nie marne grosze, jakie funduje nam ojczyzna. A dodatkowo jeszcze straszą, że młodzi dziś ludzie nie mają co liczyć na emerytury... To chore. Ale nic... Trzeba iść spać, więc pozdrawiam i życzę, żeby każdego Polaka było stać na chleb.

zgadzam się; cały czas wywierana jest presja na to, aby studiować to, co może dać pracę w przyszłości, to, na co może być zapotrzebowanie; jest to śmieszne; już dzisiaj, wielu absolwentów politechnik nie może znaleźć pracy; skończmy wreszcie z tą dyktaturą, niech ludzie studiują to, czym się na prawdę intersują, co ich pasjonuje i co da im możliwość osobistego rozwoju; a jeśli kogoś nie interesuje nic, to niech nie ulega modzie na studia, tylko niech spróbuje znaleźć jakąś pracę czy poszukać szczęścia za granicą; nie dajcie sobie narzucać wszystkiego i przyjmować tego co słyszycie zewsząd za prawdę objawioną; weźcie swój los we własne ręce. spytam: czy jeśli humanista zmuszony wszechobecną propagandą by iść na kierunki ścisłe/techniczne, wbrew swojej woli/pasji/zainteresowaniom, będzie studiować kierunek techniczny, to czy będzie dobrym specjalistą? czy jeśli w ogóle uda mu się skończyć studia techniczne, ale załóżmy, że się uda, będzie chciał pracować w tym kierunku? a co z satysfakcją z pracy? czy długo da się chodzić do pracy, której się nienawidzi? i wreszcie same uczelnie; postęp nie dokonuje się tylko i wyłącznie dzięki przedmiotom ścisłym; nie zapominajmy również, że uniwersytet to nie tylko fabryka dyplomów i inżynierów/specjalistów; zdajmy sobie sprawę z tego, że przy takim umasowieniu studiów, nawet na tak obecnie chołubione kierunki jak informatyka czy inne techniczne dostaje się wiele przypadkowych osób, które ledwo kończą te studia, a po nich wydaje im się, że wszyscy mają się im kłaniać i padać do stóp, bo przecież to dzięki nim dokonuje się postęp; takie osoby często z pogardą odnoszą się do wszystkich innyc - czyt. humanistów uważajać ich za darmozjadów; tymczasem taki przypadkowy informatyk z dyplomem może mieć mniejsze pojęcie o informayce niż absolwent historii, którego hobby jest programowanie; nie dajmy się zwariować; niech każdy studiuje to, co lubi, co go interesuje i rozwija; nie ma co tak do końca wiązać rodzaju ukończonych studiów z szansami na konkretną pracę; w nowoczesnych firmach coraz częściej rezygnuje się z zawężania listy preferowanych kierunków przy rekrutacji; nawet na konkretne stanowisko zapraszani są absolwenci różnorodnych uczelni lub kierunków i w trakcie rekrutacji sprawdza się kto najlepiej spełnia pożądane kryteria - jest to najczęściej wiele czynników, również psycho-osobowościowych, a kierunek ukończonych studiów jest tylko jednym z tych czynników; najważniejsze dziś jest to, co rzeczywiście potrafimy i jak szybko jesteśmy w stanie się wdrożyć/nauczyć nowych rzeczy. oczywiście jest jeszcze kwestia znajomości/nepotyzmu, niestety wszechobecnego, co jeszcze bardziej podważa ten trend wmawiania ludziom, że po tych a nie innych kierunkach, mają szansę na zdobycie pracy; podsumowując, na fakt znalezienia pracy wpływ ma wiele czynników, a kierunek ukończonych studiów jest tylko jedną ze zmiennych; dlatego nie warto dorabiać ideologii; no ale w tym wypadku za tą kampanię na rzecz takich a nie innych kierunków odopowiedzialne są pewne grupy interesu, którym zależy tylko na własnych korzyściach, a nie na szansach absolwenta; tak więc proszę o podchodzenie z rezerwą do wszelkich takich zapewnień czy dobrych rad nt. kierunków gwarantujących pracę (są w ogóle takie?) i takich po których nie będziesz jej mieć; pewnym grupom zależy po prostu aby mieć stały dochód i nowy narybek, dlatego wmawiają młodym ludziom wiele, a potem człowiek i tak zdany jest na własną kreatywność czy mobilność; wiele zależy od nas samych, a tego typu artykuły są bardzo płytkie i koncentrują się na jednej płaszczyźnie, pomijając inne;