Blacha na blokach niebezpieczna. Puszczają nity

Sądowe wyroki dotyczą kilku bloków przy ul. Brzeskiej, Rzeckiego i Emancypantek. Problem dotyczy szczytowych ścian tych budynków. Szczytowych, czyli bocznych, na których nie ma okien. Przed laty ocieplono je warstwą wełny mineralnej przykrytej arkuszami blachy. A z blachą są teraz kłopoty.

- Nity puszczają, wiatr zrywa blachę i niesie ją dalej. Dobrze, że nikogo nie przecięło w połowie - mówi Jan Gąbka, prezes Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Takie przypadki notowano nie tylko w Lublinie, ale też w wielu innych miastach.

LSM postanowiła pozbyć się wełny z blachą i zastąpić je styropianem i warstwą tynku. Spółdzielnia już we wrześniu 2012 r. wystąpiła do Urzędu Miasta o pozwolenie. Ale go nie dostała. - Wniosek pozostawiliśmy bez rozpatrzenia, bo spółdzielnia nie wykazała nam, że dysponuje nieruchomością na cele budowlane - wyjaśnia Beata Krzyżanowska, rzecznik Ratusza.

- Urzędnicy żądają od nas zgody wszystkich mieszkańców, ale jej uzyskanie jest niemożliwe. Ktoś, kto mieszka w środkowej klatce może uznać, że problem go nie dotyczy. A tymczasem niebezpieczeństwo cały czas istnieje - mówi Gąbka, który poszedł najpierw na skargę do wojewody, a później do sądu. Sprawa otarła się nawet o Warszawę.

Teraz Wojewódzki Sąd Administracyjny potwierdził, że postępowanie miasta było przewlekłe, ale nie dopatrzył się w tym "rażącego naruszenia prawa”. Sąd zobowiązał Ratusz do załatwienia wniosku spółdzielni.

- Stosownie do tego wyroku będziemy musieli wydać decyzję - przyznaje Krzyżanowska. Ale nie jest powiedziane, że będzie to decyzja zezwalająca na wymianę ocieplenia ściany. Nieoficjalnie dowiedzieliśmy się, że bardziej prawdopodobna jest decyzja odmowna.

Budynków, z których LSM chce usunąć blachę jest znacznie więcej. - W skali całej spółdzielni jest ich około 50. Moglibyśmy iść do sądu w sprawie każdego z tych bloków, ale po co? Poszliśmy w sprawie pięciu z nich - mówi prezes. I dodaje, że o sprawie powiadomił też prokuraturę. - To nic innego, niż narażenie ludzi na niebezpieczeństwo utraty zdrowia. Zgłosiłem sprawę prokuraturze, żeby było jasno wskazane, kto nie dopełnił procedur, gdyby stało się coś złego.