Ratusz pożycza pół miliarda złotych. Ma spłacić kredyt do 2035 roku

– Kredyt otrzymujemy na bardzo dobrych warunkach, nie musimy płacić prowizji. Oprocentowanie w skali roku wynosi 3,8 proc. (może się zmieniać co 3 miesiące – red.) – mówi Irena Szumlak, skarbnik miasta. – Komercyjne banki proponują wyższe oprocentowanie i trzeba płacić prowizję.

Ratusz zaczął rozmowy z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym na początku roku. To instytucja unijna, która należy do wszystkich państw Wspólnoty. Bank pożycza pieniądze jedynie na finansowanie inwestycji. – Bardzo trudno jest zdobyć akceptację banku. Kiedy przyjechali do Lublina eksperci z Luxemburga, to bardzo dokładnie sprawdzali nasze dokumenty. Oglądali także inwestycje, jakie chcemy sfinansować z kredytu – opowiada Irena Szumlak.

W czwartek radni miejscy zgodzili się na to, by Lublin mógł zapożyczyć się do kwoty 500 milionów zł w ciągu najbliższych czterech lat. Najpierw, radni całkiem odrzucili taką możliwość. Obawiali się, że to może zwiększyć aktualny dług miasta. Pani skarbnik udało się przekonać rajców, że ich obawy są bezpodstawne. Dali zgodę i z kredytu Lublin skorzysta już w tym roku.

– Pierwsze pieniądze, 177 mln zł, przeznaczymy m.in. na sfinansowanie przebudowy skrzyżowania ulic 3 Maja i Radziwiłłowskiej oraz remontu Teatru Starego – wylicza Szumlak.

Nie zwiększy to jednak aktualnego długu miasta, bo kredyt był zaplanowany na ten rok. Kolejne pożyczki będą zapisywane w budżecie miasta na kolejne lata. Jednak radni będą musieli dać na to zgodę.
26 listopada miasto powinno podpisać umowę z EBI, pieniądze na koncie Ratusza pojawiłyby się w ciągu dwóch tygodni. Lublin będzie musiał spłacić kredyt do 2035 roku.

Podobne kredyty brał już Poznań. – W tym roku podpisaliśmy z EBI kolejną umowę na kredyt 600 milionów zł – mówi Barbara Sajnaj, skarbnik Poznania. – To bardzo dobra forma finansowania, chwalimy ją sobie.
Zaciąganie kolejnego kredytu krytykuje Lech Sprawka, kandydat PiS na prezydenta Lublina. – To nie jest wyjście z sytuacji. Miasto powinno realizować więcej inwestycji w partnerstwie publiczno-prawnym, emitować obligacje lub szukać innych źródeł finansowania niż z Unii Europejskiej – tłumaczy Sprawka.