Jedziemy, choć nie widzimy

Kierowca bez wady wzroku lub podróżujący w okularach korygujących czy soczewkach kontaktowych dostrzega znak drogowy z odległości 25 metrów. To dystans, który zapewnia odpowiednią ilość czasu na dostosowanie jazdy do warunków, o których informuje znak. Prowadzący samochód z wadą wzroku na poziomie minus jedna dioptria (bez korekty) widzi znak drogowy dopiero z odległości ok. 10 metrów.
- Kierowcy z wadą wzroku, jadąc bez okularów czy soczewek kontaktowych, zbyt późno dostrzegają znaki, dlatego często wykonują gwałtowne manewry, powodując tym samym wiele niebezpiecznych sytuacji na drodze - mówi Zbigniew Weseli, dyrektor Szkoły Jazdy Renault. Ryzyko spowodowania wypadku przez kierowcę o ostrości wzroku mniejszej niż 0,5 dioptrii jest o 15 proc. większe niż u osób, które nie mają wady wzroku.
- Mimo że kierowcy, którzy w momencie starań o prawo jazdy nie mieli wady wzroku, nie są zobowiązani do powtarzania badań, to wzrok należy badać co 4 lata, bo wady mogą się pojawić lub pogłębić - mówi Anna Ujazdowska, specjalista chorób oczu z Gabinetu Okulistyczengo Ocus. - Częściej wzrok powinni badać kierowcy po 40 roku życia, bo szczególnie wtedy istnieje ryzyko osłabnięcia wzroku.
Jeśli kierowca odczuwa pieczenie oczu, łzawienie czy ma uczucie piasku to ostrzeżenie, że jego wzrok jest zmęczony i ma obniżoną ostrość widzenia.
- Pamiętajmy, by, wyruszając w dalszą trasę, robić przerwy, bo możemy nie zauważyć przeszkody na drodze, co może stać się przyczyną tragedii - ostrzega Zbigniew Weseli.