Przeglądarka, z której korzystasz jest przestarzała.

Starsze przeglądarki internetowe takie jak Internet Explorer 6, 7 i 8 posiadają udokumentowane luki bezpieczeństwa, ograniczoną funkcjonalność oraz nie są zgodne z najnowszymi standardami.

Prosimy o zainstalowanie nowszej przeglądarki, która pozwoli Ci skorzystać z pełni możliwości oferowanych przez nasz portal, jak również znacznie ułatwi Ci przeglądanie internetu w przyszłości :)

Pobierz nowszą przeglądarkę:

Dodatek żużlowy dla kibiców dzisiaj z Dziennikiem Wschodnim

Tag

Tata ma kota

Artykuły oznaczone tagiem: Tata ma kota

Janku, co u ciebie? Powiedziałem mu: Żyję w zgodzie z samym sobą. Wywiad z Janem Nowickim

Nie należy uważać się za wybrańca losu, bo w każdej chwili może się to skończyć. Zresztą ten koniec jest najbardziej fascynującą stroną życia człowieka. Mężczyzna, który nie umie odchodzić, jest trupem za życia. Więc trzeba się powoli zbierać. Sprzątać po sobie. Wybudować rodzinny grób. I napisać "Moje psie myśli".

Ojcowie w piaskownicy. "Tata ma kota" na wirydarzu CK

8 czerwca 2016, 18:00

Ojcowie w piaskownicy. "Tata ma kota" na wirydarzu CK

Pierwsze w tym sezonie spektakle na wirydarzu Centrum Kultury. W środę i czwartek (8 i 9 czerwca) o godz. 18 znakomity "Tata ma kota" w reż. Łukasza Witt-Michałowskiego. Bilety kosztują 20 zł.

1 kwietnia 2016, 0:00

Spektakl "Tata ma kota" w Centrum Kultury

1 i 2 kwietnia o godz. 19 Scena Prapremier In Vitro zaprasza do Centrum Kultury (ul. Peowiaków 12) na spektakl „Tata ma kota (albo Poczytaj mi tato)” w reż. Łukasza Witt-Michałowskiego.

1 września 2015, 0:00

Spektakl "Tata ma kota" w Centrum Kultury

1 i 2 września Centrum Kultury zaprasza na spektakl "Tata ma kota (albo Poczytaj mi Tato)". W rolach głównych: Jan Nowicki, Dariusz Jeż, Przemysław Sadowski, Jarosław Tomica,

"Tata ma kota" w Centrum Kultury

Spektakl w środę i czwartek, 17 i 18 czerwca, , o godz. 19 w Sali Czarnej Centrum Kultury (Peowiaków 12). Bilety 20/ 30 zł.

'Tata ma kota'. Świat z perspektywy chłopca

Zaczyna się jak bajka (Dawno, dawno temu…). Kończy smutno i refleksyjnie. Cały spektakl jest taki. Zabawny, dowcipny, ale zarazem poważny, mądry, momentami wzruszający. Bo temat, który reżyser wziął na warsztat, wcale nie jest łatwy i miły.