UE > Eurodeputowani na odsiecz lubelskiej cukrowni

Na stronie internetowej Spółki w dziale „Aktualności” Rzecznik Prasowy Spółki informując o zakwalifikowaniu wniosku KSC S.A. przez ARR (15.02.2006) tak wyjaśnia zmianę wniosku o wyburzenie silosu i demontaż pakowni w Cukrowni „Lublin”: ...„W porównaniu do pierwotnej wersji wniosku KSC dokonała w nim korekt związanych z zakresem demontażu „Cukrowni Lublin”. Wprowadzono je po otrzymaniu interpretacji unijnych Rozporządzeń Rady (WE) nr 320/2006 i 968/2006 oraz uwag Agencji Rynku Rolnego, które wpłynęły do Krajowej Spółki Cukrowej S.A. już po 22 stycznia (czyli po dacie złożenia oficjalnego wniosku restrukturyzacyjnego). Nowe wytyczne UE nakazały Spółce zdemontowanie nie tylko linii produkcyjnych, ale również magazynowych i pakujących, w związku z czym firma została zmuszona do poszerzenia listy obiektów do rozbiórki o silos oraz urządzenia pakowni, wchodzące w skład Centrum Logistycznego”. Ciekawe, w jaki sposób Unia Europejska i Prezes Agencji Rynku Rolnego zmusiły Zarząd do zmiany decyzji? Zgodnie z naszą wiedzą, każda decyzja podjęta pod przymusem jest decyzją nieważną. Odwołujcie się więc Panowie z Zarządu, skoro zostaliście tak podstępnie wykorzystani i zmuszeni do tak niemądrej decyzji. A czy nie lepiej powiedzieć prawdę? Można było przecież pozostawić Centrum Logistyczne w Lublinie, a w związku z tym zachować silos na ponad 20 tys. ton o wartości ok. 15 -20 mln. zł., terminal o wartości ok. 5 mln. zł. i pakownię o wartości kilku milionów złotych i nie narazić Spółki na wielkie straty. Można to było zrobić na dwa sposoby: Zmienić Plan Restrukturyzacji, wskazując do demontażu zamiast Cukrowni „Lublin” jedną z 16 cukrowni już nie produkujących cukier (jeśli w niektórych z nich brakowało elementów linii technologicznej, to można było ten niedobór uzupełnić). Tak zrobili wszyscy inni producenci. Zmienić wniosek o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej z wersji „z pełnym demontażem” na wersję „z częściowym demontażem”. W takim przypadku wypłata z funduszu restrukturyzacji nie wynosiłaby 625 euro/tonę cukru lecz 468,75 euro/tonę redukcji limitu cukru. Oczywiście wariant 1 jest bardziej logiczny i ekonomicznie bardziej zasadny. Ale po co zmieniać decyzję - ma być Lublin i koniec. A jakby co, to wszystko się zwali na Unię Europejską, która nakazała Spółce podjąć taką decyzję. Zostaliśmy przecież ZMUSZENI. Mamy nadzieję, że kontrolerzy z NIK-u w takie brednie nie uwierzą. http://www.cukrownialublin.republika.pl/

Wypowiedzi Rzecznika Prasowego Spółki odnoszące się do reformy rynku cukru i realizacji Programu Restrukturyzacji wprowadzają w błąd osoby mniej zorientowane w problematyce cukrowniczej. Po pierwsze - nie jest tak, że Unia Europejska nas „zmusza” do redukcji limitów. Rozporządzenia unijne nie obligują do redukcji limitów, jedynie wprowadzają instrumenty zachęcające do takich działań. Tu warto dodać, że Polska redukując limit o 13,5% stanie się importerem cukru. Tymczasem Francja i Niemcy (główni konkurenci Polski w UE) nadal będą utrzymywali produkcję na wyższym poziomie od wewnętrznej konsumpcji. Po drugie - nie jest tak, że w wyniku rezygnacji z tego limitu otrzymamy ok. 291 mln zł. ze środków unijnych. Srodki te, pochodzić będą z Funduszu Restrukturyzacji, który powstał z wnoszonych przez wszystkich producentów cukru (w tym KSC S.A.) opłat restrukturyzacyjnych. Tak więc - Spółka odbiera swoje (wniesione uprzednio w formie opłat) pieniądze. Po trzecie - nie jest tak, że przychód ten nie wymaga poniesienia wysokich kosztów. Plan Restrukturyzacji przewiduje ok. 291 mln. zł. przychodów. Jednak aby ten przychód osiągnąć Spółka musi ponieść ponad 212 mln. zł. kosztów (wypłaty dla plantatorów, koszty demontażu, planu społecznego, poręczeń i odpisów na obniżenie wartości aktywów). Ponadto, Spółka w wyniku redukcji limitu (obniżenia produkcji) tracić będzie rocznie ok. 50 mln. zł. marży na podstawowej działalności. O tych kosztach nie informuje Rzecznik Prasowy Spółki, w związku z tym Czytelnik codziennej prasy otrzymuje taki przekaz - „Spółka musi wprowadzić restrukturyzację narzuconą jej przez Unię Europejską. Jeśli tego nie zrobi - nie otrzyma 291 mln. zł. unijnej pomocy”. Fakty są inne. Może się okazać, że po kilku latach Spółka na całej tej operacji poniesie stratę, a Polska już na trwałe pozostanie importerem cukru. http://www.cukrownialublin.republika.pl/

Wiemy, że ten argument zawsze wywołuje zdenerwowanie Członków Zarządu Spółki. Dlaczego? - gdyż w sposób niezwykle jaskrawy pokazuje głupotę podjętej decyzji o likwidacji Cukrowni „Lublin”. Ale zgodnie z dewizą naszej strony internetowej odwołajmy się do faktów. Oto one. Na starcie funkcjonowania KSC S.A. - a było to we wrześniu 2002 r. - Konsorcjum Warszawska Grupa Konsultingowa i Pro-Invest International, opracowało na zlecenie Zarządu Spółki „Program restrukturyzacji i biznesplan na lata 2003-2008”. Konsorcjum w oparciu o niżej podane kryteria dokonało syntetycznej punktowej oceny poszczególnych 27 cukrowni wchodzących w skład KSC S.A. Te kryteria to: zdolność przerobowa, wskaźnik potencjału produkcyjnego, wskaźnik kosztów wytworzenia, wskaźnik kosztów transportu, wskaźnik pracochłonności produkcji, wskaźnik zdolności do generowania nadwyżki finansowej. W oparciu o ww. kryteria przedstawiono zestawienie zbiorcze wyników otrzymanych przez poszczególne cukrownie KSC S.A. Syntetyczna ocena punktowa poszczególnych cukrowni przedstawiała się następująco: 1 Lublin 751 2 Kluczewo 682 3 Brześć Kuj. 635 4 Werbkowice 626 5 Łapy 624 6 Krasnystaw 601 7 Sokołów 595 8 Kruszwica 588 9 Klemensów 577 10 Malbork 574 11 Nowy Staw 562 12 Częstocice 545 13 Dobrzelin 538 14 Ostrowy 536 15 Wożuczyn 536 16 Tuczno 532 17 Leśmierz 521 18 Pruszcz Gd. 499 19 Gryfice 485 20 Nakło 485 21 Mała Wieś 481 22 Janikowo 478 23 Borowiczki 461 24 Żnin 460 25 Opole 454 26 Szczecin 413 27 Rejowiec 322 Autorzy opracowania dodali komentarz do powyższej syntetycznej oceny punktowej, iż „... stanowić ona powinna podstawową przesłankę do podjęcia decyzji o wygaszaniu produkcji w poszczególnych cukrowniach KSC S.A.”. W tym kontekście należy poddać ocenie celowość i zasadność decyzji o likwidacji Cukrowni „Lublin”. Niestety, Program Restrukturyzacji KSC S.A. z 2007 r. opracowany przez zespół pod kierownictwem Pana Mariusza Kaźmierczaka (Zastępca Dyrektora Departamentu Surowcowego), przygotował takiego „knota”, który odwrócił przedstawioną powyżej tabelę „do góry nogami”. Ale nie można się temu dziwić - skoro autorami tego opracowania były osoby związane z regionami i cukrowniami reprezentującymi „dolne strefy tabeli” a o wielowymiarowej ocenie miały raczej znikomą wiedzę (cóż Pan Kaźmierczak zna się ale na burakach). Cóż znaczą mądre opracowania jakiegoś Konsorcjum z Warszawy i ustalane przez niego kryteria. My w Toruniu wiemy lepiej - dopasujemy takie kryteria, że i tak wyjdzie na LUBLIN. Przecież cukrownie, które zdaniem Konsorcjum WGK i Pro-Invest International uplasowały się na 13 i 20 miejscu, zdaniem „ekspertów” z Torunia muszą być cukrowniami docelowymi. I UDAŁO SIĘ! Tylko co na to akcjonariusze Spółki? Co na to Ministerstwo Skarbu Państwa? Co na to pracownicy i plantatorzy? Przeczytajcie , zapoznajcie się z prawdą o Cukrowni Lublin http://www.cukrownialublin.republika.pl/