Kościoły w budowie. Ten powstał najszybciej

Rafał napisał:

Nie, prace były bardzo dobrze wykonane, ale porzedni proboszcz z Kraśnika, z parafii do której za niego poszedł ks. Wiesław, po przyjściu do Surhowa zaczął od kapitalnego remontu plebani.

No to jak tak bardzo dobrze były wykonane, to i pewnie plebanii nie miał potrzeby remontować, ale widocznie nie do konca jest tak wszystko zgodne z prawdą. Jak podejrzewam chodzi o Łatkę, a to był ksiądz reprezentujący wyzszy poziom i nie miał w zwyczaju ciagnac na siłę pieniędzy od parafian. Rządził sie tym co miał.

benusia napisał:

Mam siłę i chec -pomagam. Stac mnie na ofiarę -daję. Wiele problemów by znikło,gdyby ludzie nauczyli się mówic jeden z drugim a nie JEDEN O DRUGIM.

Co umięjetnosć rozmawiania między sobą ma do szalonego tempa budowy koscioła? To było tylko zaspakajanie wielkich ambicji proboszcza, dla którego nic więcej oprócz tej budowy się nie liczyło, któremu obce sa problemy życia wielu rodzin i dla którego parafianie sa tyle warci, ile mają i ile dadzą na kosciół.A to kto ile dał i ile pracował przy nowym kościele zostanie w odpowiednim czasie wykorzystane i wypominane przez proboszcza. Nie jednej osobie przeszkadzało narzucenie takiego tempa, tym bardziej, że budowa tego kościoła nie była taka pilna, gdyz kaplica całkowicie spełniała swoje zadanie i mieściła wiernych na mszach. A ona tez kosztowała. Tylko wszystko się bało narazic proboszczowi, bo nie tylko stało by sie największym wrogiem jego, ale także, a przede wszystkim Kościoła i wiary, gdyz takim podejsciem występowało by sie przeciwko budowaniu chwały bozej. I nie raz grzmiał o tym na mszach, to już każdy wiedział czego sie może spodziewac, to i w pokorze na ile mógł znosił wygórowane oczekiwania proboszcza.

gość napisał:

Jesteście śmieszni...Najlepiej obwiniać innych.. Powiedzcie sami co ten ksiądz wam takiego złego zrobił?? Żle że się za was modli za ludzi takich którzy nie potrafią docenić trudu innych.Pomyślcie sami ile serca ile zdrowia włożył w ten kościół ile pracy. Znam go osobiście i nie pozwolę na takie obelgi w jego stronę. Mówcie że ksieża kupują sobie nowe domy nowe samochody to dlaczego wy nie poszliście na księdza ? Wszystko wydaje się wam tak proste a życie księdza nie różni się od naszego życia nie jest usłane różami. Pomyślcie najpierw ile złego robicie pisząc takie głupoty.

To chyba Ty jesteś śmieszny, bo tu nikt nie rzuca obelgami w stronę księdza, a jedynie sie pisze jak sie przedstawia sprawa z najszybciej wybudowanym kosciołem. W krasniku buduje sie jeszcze jeden kościół , drugi sie remontuje, tylko że proboszczowie tamtych nie mają az takiego parcia na tempo pracy, a co za tym idzie na wyciąganie w bardzo trudnych czasach pieniędzy od ludzi ,a które to mają największy wpływ na tempo prowadzonych inwestycji.Jednych stac na dawanie, innych nie i nawet ofiarowane dziesięciokrotnie nizszej kwoty staje sie tez obciążeniem domowych budzetów. A nikt nie chce być gorszy od innych, tym bardziej, ze zostanie mu to policzone przez proboszcza. Oczywiście chwali sie mu, ze przeznacza jedną niedzielną tacę w miesiącu na budowę, ofiary z wypominków, opłatków, czy kolędy, która w tym roku bardziej kojarzyła sie z jak najszybszym zebraniem pieniędzy po domach. Pozostałe dochody, które pozostają juz do dyspozycji ksieży wydają sie byc nawet az nadto wystarczające dla nich. Każdy ksiądz modli sie tak samo i tak samo za pieniądze. Prawie kazda msza jest msza ofiarną, odprawianą w określonej intencji, za którą zamawiający taką mszę zapłacił odpowiednią kwotę, a żeby ładniej brzmiało złożył ofiarę. Razem z księdzem modlą sie wierni, którzy składają jeszcze dodatkowa ofiarę , jaką jest taca. Także jeśli ksiadz modli sie w jakiejś okreslonej intencji, to nie modli sie za nas, za pozostałych. A wierni tylko dopłacają , ze mogli się razem z księdzem modlić w tej samej intencji, za jaką wziął pieniądze. Ale jak juz wczesniej powiedziałam, to dotyczy każdego księdza w każdej parafii, także proboszcz z Piask nie jest w tym wyjątkiem. Trudu budowy kościoła sam sie podjął.Może i niektórym, którzy nie mają co zrobić z czasem i pieniędzmi bardzo zalezało na tej budowie, ale nie musiał ulegac ich presji. Ale podjął sie trudów budowy, zeby zaspokoić własne ambicje wielkiego budowniczego. Nie wiem,może tez zeby poprzez trud budowania chwały bożej odkupić swoje grzechy u Boga,a przede wszystkim zaskarbić sobie większą przychylność i bardziej zasłużyć w Kurii za budowanie potęgi i bogactwa Kościoła? Ludzie, tak jak ja mieli sie gdzie modlić. A ze nie była to budowla okazała. Ale czy Bóg żąda od nas dla siebie stawiania jak najokazalszych budowli, pełnych przepychu i to w czasach, kiedy wielu rodzinom brakuje, na zycie, ubrania, leki czy opłaty. Księdzu sa obce takie problemy. Ale za to w wielu zauważa materialistyczne podejście do życia, za to że chcą sobie coś kupić do domu, zrobic cos w nim, a nie dadzą tych pieniędzy na kościół. Pretensje, ze sie wysyła dzieci na dodatkowe zajęcia zamiast do koscioła, zeby wychować zacofany, ślepo posłuszny ciemnogród, którym można odpowiednio manipulować. Chciał budować to budował,z własnej nieprzymuszonej woli, ale to nie jest powód do wypominania włożonego trudu, czy do oczekiwania zaszczytów i dozgonnej wdzięczności, bo to nie było przedsięwzięcie ani pilne ani tez konieczne. Ale za to było to budowanie pełne aluzji pod adresem innych, że jak im nowy kosciół nie potrzebny, to i w ogóle Bóg im nie jest potrzebny. Tak jakby miarą wiary człowieka i jego wartosci było wybudowanie koscioła, a szczególnie datki na jego budowę. Co sie tyczy innej poruszonej przez Ciebie kwestii, to niestety nie wszyscy, nawet gdyby nie wiem jak chcieli nie mogli iść na księdza.Poza tym zostanie księdzem wiąże sie z pewnymi wyrzeczeniami i wiele osób zdaje sobie doskonale sprawę, że nie byliby w stanie w nich wytrwać. A odchodzenie od nich czyniło by ich życie niezgodzie z zasadami, jakie by ich obowiązywały jako księży. I tego nie chcieli. Ale jak widac łamanie tych zasad nie stanowi żadnego problemu dla wielu, którzy jednak zostali tymi księzmi. Inna sprawa, ze takie chowanie się za sutanną jest ucieczką od znojów i trosk jakie niesie ze sobą życie, a szczególnie to w rodzinie. I w takim przypadku sutanna staje sie takim bezpiecznym azylem, pozbawionym problemów życia codziennego, z którymi przychodzi innym sie borykac i je przezwyciężąć, często z róznym skutkiem, niezaleznym od nich samych.