Humanoidy Romaniuka kłócą się i dziwią

Adam Romaniuk – rocznik 1949 – to jeden z najważniejszych polskich plastyków, entuzjasta nowych technik graficznych, polski pionier artystycznej grafiki cyfrowej, a więc tworzonej za pomocą komputera, profesor katowickiej Akademii Sztuk Pięknych.

Techniki wykorzystywane przez Romaniuka wielu wciąż kojarzą się z poligraficzną reprodukcyjnością i reklamową płytkością. Ale jego prace dalekie są od tego. To sztuka graficzna pełną gębą.

Grafiki Romaniuka to wyrafinowany świat formy i treści, spójny ideowo i autonomiczny estetycznie, intrygujący koncepcjami i sposobem ich realizacji. To dzieła naznaczone imponującymi kompetencjami warsztatowymi i nieskrępowaną wolą eksperymentu.

Śląskiego artystę interesuje przede wszystkim człowiek. Przy czym autor przedstawia ludzi bardzo niebanalnie. To humanoidalne postacie – jednobarwne plamy o geometrycznych albo organicznych zarysach, gdzieniegdzie prześwietlone, przypominające kształty ludzkie.

Ten w dużym stopniu abstrakcyjny język przydaje grafikom tajemniczości, ale też – paradoksalnie – wcale nie umniejsza ich wymowności. Posługując się graficznymi skrótami, drobnymi znakami plastycznymi, wpisanymi w sylwetki artysta animuje je do rozmowy, kłótni, zdziwienia, zabawy i cierpienia.

Te stany są pokazane bardzo wyraziście i sugestywnie. Postaci – choć z grubsza wyglądające jak wycięte z kartonu – dzięki precyzyjnym, wyrafinowanym szczegółom wręcz kipią emocjami i rozmaitymi, zniuansowanymi uczuciami. Prace Romaniuka po prostu tętnią życiem.

Kilkanaście takich dzieł będzie można zobaczyć na wystawie w lubelskiej Galerii "Pod Podłogą”. Wernisaż zaplanowano na piątek na godz. 17. Adres: ul. Krakowskie Przedmieście 62.