Jak się rozliczyć z saksów

Ale z dochodów osiągniętych za granicą musisz rozliczyć się z fiskusem.

- Zgodnie z ogólną zasadą, osoby fizyczne posiadające miejsce zamieszkania w Polsce mają obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce, w którym je osiągają - mówi Marta Szpakowska, rzecznik prasowy Izby Skarbowej w Lublinie. - Z zasady tej wynika więc także obowiązek zapłacenia podatku od dochodów z pracy wykonywanej za granicą.

Polscy podatnicy zarabiający pieniądze poza krajem, rozliczają się na dwa sposoby: z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją lub tzw. metody proporcjonalnego odliczenia. Dzisiaj o pierwszym z tych sposobów.
Według metody wyłączenia z progresją rozliczają się osoby osiągające dochody w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Włoszech, Grecji, Wielkiej Brytanii (w tym Irlandii Północnej, Szkocji i Walii), Irlandii, Norwegii, Albanii, Czechach i na Cyprze.

Jeżeli praca była wykonywana w którymś z tych państw, a dana osoba nie osiągnęła w Polsce dochodów podlegających opodatkowaniu ze źródeł położonych w kraju (np. osiągnęła dochód z pracy wykonywanej w Niemczech, a w Polsce otrzymuje stypendium zwolnione od podatku dochodowego albo ma przychody z działalności rolniczej bądź nie uzyskała żadnych dochodów), nie ciążą na niej żadne obowiązki podatkowe, a dochodu uzyskanego za granicą nie zgłasza do opodatkowania w Polsce.
Jeżeli jednak podatnik miał jakieś dochody w Polsce (np. z emerytury, dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych) oraz dochodów z pracy wykonywanej w wymienionych wcześniej krajach, przy opodatkowaniu dochodów polskich stosuje się tzw. stopę procentową podatku.

W celu ustalenia wysokości podatku dochodowego w państwie stanowiącym miejsce zamieszkania podatnika:
• do dochodów ze źródeł przychodów położonych w Polsce dolicza się dochody uzyskane za granicą,
• od łącznej kwoty dochodów oblicza się podatek,
• dzieli się podatek przez łączne dochody podatnika i mnoży przez 100; w ten sposób wyciąga się stopę procentową podatku,
• stopę procentową stosuje się do dochodu uzyskanego tylko ze źródeł przychodów położonych w kraju miejsca zamieszkania podatnika.

Dla określenia, gdzie podatnik ma rozliczyć się fiskusem, niezwykle istotne jest określenie miejsca zamieszkania. Za mieszkającą na terytorium RP uważa się osobę:
• która swe "centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych)” ma w Polsce,
• w roku podatkowym przebywa w kraju dłużej niż 183 dni.
Jeśli podatnik spełnia choćby jeden z tych warunków, podatek od całości swoich dochodów (przychodów) zapłaci w Polsce - bez względu na to, gdzie je uzyskał.

Podatnicy przebywający czasowo za granicą i uzyskujący dochody ze stosunku pracy, mają prawo do zwolnienia z opodatkowania części swych przychodów. Dokładnie - 30 proc. diety za każdy przepracowany na podstawie umowy dzień pobytu za granicą.
Wysokość diety została określona w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (DzU nr 236, poz. 1991 z późniejszymi zmianami). Przykładowo, kwota diety za dobę podróży służbowej wynosi w:
• Anglii - 32 funty
• Szwecji - 351 koron
• Niemczech - 42 euro.
Podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie stanowić pozostała część dochodu w walucie obcej (pomniejszona o równowartość diet), przeliczona na złote według kursów z dnia otrzymania tego dochodu.
- Osoby osiągające dochody za granicą, mają obowiązek rozliczyć się w Polsce w takim samym terminie jak inni podatnicy, czyli do 30 kwietnia - informuje Marta Szpakowska. - Zeznanie składają na druku PIT-36, PIT-36L lub PIT-38, do którego dołączają załącznik PIT/ZG.