Rocznice biskupów Życińskiego i Cisło

Abp Życiński urodził się w Nowej Wsi koło Piotrkowa Trybunalskiego. W 1972 roku - po ukończeniu studiów w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie - przyjął święcenia kapłańskie.

W 1976 roku, na Wydziale Teologicznym w Krakowie został doktorem teologii. Następny stopień doktora - tym razem filozofii - uzyskał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Habilitował się w roku 1980 na podstawie pracy: Prostota i dyskonfirmowalność, jako kryteria heurystyczne w kosmologii relatywistycznej.

W latach 1982-1985 pełnił funkcję prodziekana, a od 1988 do 1990 roku - dziekana Wydziału Filozoficznego tej uczelni.

Jest inicjatorem serii zeszytów Zagadnienia Filozoficzne w Nauce, wydawanych przez PAT, edycji angielskiej Philosophy in Science wydawanej przez PAT, Obserwatorium Watykańskie i Uniwersytet w Tucson oraz serii wydawniczej Philosophy in Science Library, poświęconej problematyce interdyscyplinarnej, wydawanej przez przy współpracy Obserwatorium Watykańskim.

Od 4 listopada 1990 roku do 14 czerwca 1997 roku był biskupem tarnowskim, a następnie - dnia 14 czerwca 1997 roku - został mianowany arcybiskupem metropolitą lubelskim. Urząd ten uroczyście objął 29 czerwca 1997 roku, w archikatedrze lubelskiej.

Jest 11 rządcą diecezji i drugim metropolitą lubelskim. Pełni również urząd Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Bp Mieczysław Cisło - pomocniczy biskup archidiecezji lubelskiej - urodził się w Niemirówku (parafia Krasnobród, diec. zamojsko-lubaczowska). W latach 1964-1970 - alumn Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie i student teologii KUL. Na księdza został wyświęcony 14 czerwca 1970 r. w Lublinie.

Najpierw ks. Mieczysław Cisło był wikariuszem w parafii p.w. św. Franciszka Ksawerego w Krasnymstawie, a następnie w parafii p.w. św. Anny w Lubartowie. W latach 1975-1981 student teologii dogmatycznej w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (doktorat - 1981 r.).

Od października 1981 roku - prefekt, od 1984 r. wicerektor, a od 1991 r. rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie, kanonik rzeczywisty Kapituły Archikatedralnej w Lublinie, kapelan honorowy Ojca Św., a od października 1982 roku - pracownik naukowy KUL.

Mianowany biskupem pomocniczym Archidiecezji Lubelskiej (tyt. Auca) dnia 13 grudnia 1997 r., 2 lutego 1998 r. w Archikatedrze Lubelskiej otrzymał święcenia biskupie.