Najpierw szablon, potem cięcie. Tak wykonuje się rekonstrukcje szczęki lub żuchwy

Zespół prof. Tomasza Tomaszewskiego wykonuje takie rekonstrukcje u pacjentów onkologicznych oraz tych, z rozległymi urazami.

– W zakresie traumatologii chodzi o pacjentów z rozległymi urazami czaszkowo-twarzowymi lub czaszkowo-mózgowymi na przykład po pobiciu czy wypadku komunikacyjnym – tłumaczy chirurg. – Z kolei u pacjentów onkologicznych konieczne jest usunięcie szczęki lub żuchwy zmienionej chorobowo i odtworzenie jej albo z własnych tkanek pacjenta, albo, jeśli jest to niemożliwe, ze specjalnie przygotowanych implantów.

Przy takich operacjach lubelscy specjaliści korzystają ze specjalnych szablonów chirurgicznych wydrukowanych w 3D. – Określają one z jednej strony zakres resekcji w obrębie żuchwy lub szczęki, a z drugiej zakres pobrania z talerza kości biodrowej lub ze strzałkowej – wyjaśnia prof. Tomaszewski. Dodaje: – Taki szablon jest montowany np. na żuchwie i według niego precyzyjnie usuwamy zmienioną patologicznie kość. Kolejny szablon przeznaczony jest dla kości, z której pobieramy przeszczep do rekonstrukcji utraconych tkanek.

Jak powstaje taki szablon? – Przygotowuje je specjalistyczna firma CHM z Białegostoku na podstawie przesłanego przez nas wyniku tomografii komputerowej konkretnego pacjenta. Ta sama firma przygotowuje nam również implanty (wykonane z polimerów wyskocząsteczkowych lub stopów tytanu), jeśli odtworzenie utraconego fragmentu z własnej tkanki pacjenta jest niemożliwe – tłumaczy prof. Tomaszewski.

Ostatnia rekonstrukcja została przeprowadzona w lubelskiej klinice na początku lutego u pacjentki po chorobie nowotworowej. Konieczne było usunięcie znacznych części żuchwy.

– Usunęliśmy trzon i gałąź żuchwy, które jednocześnie zostały odtworzone przeszczepem pobranym z kości strzałkowej. Dodatkowo musieliśmy skorygować położenie żuchwy, która z powodu wady kostnej była cofnięta – wyjaśnia prof. Tomaszewski i zaznacza: Najważniejsza korzyść takiej rekonstrukcji to odtworzenie struktur anatomicznych oraz zabezpieczenie istotnych funkcji życiowych m.in. oddychania.