Dla kogo jest świadczenie przedemerytalne

Przez określenie „nie ze swojej winy” rozumieć należy zwolnienie z powodu likwidacji firmy lub niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych oraz innych przyczyn leżących po stronie zakładu pracy.

Świadczenie przedemerytalne przysługuje też osobie, z którą pracodawca rozwiązał stosunek pracy z powodu likwidacji konkretnego stanowiska pracy, albo przeprowadzając zwolnienia grupowe.


By otrzymać świadczenie, do dnia rozwiązania stosunku pracy wnioskodawca musi ukończyć odpowiedni wiek (kobieta przynajmniej 55 lat, mężczyzna 60 lat). Do tego musi udowodnić wymagany staż ubezpieczeniowy (kobieta co najmniej 30 lat, mężczyzna 35 lat) i być zatrudniony u tego pracodawcy przynajmniej przez sześć miesięcy.

Czasem świadczenie przedemerytalne przysługuje osobom młodszym. Muszą one jednak udowodnić dłuższe okresy uprawniające do emerytury: kobieta co najmniej 35 lat, mężczyzna 40 lat.

Osoba, która chce starać się o świadczenie przedemerytalne, musi być zarejestrowana w powiatowym lub miejskim urzędzie pracy jako bezrobotna i co najmniej przez 6 miesięcy pobierać zasiłek dla bezrobotnych, nie odmawiając bez uzasadnionej przyczyny podjęcia pracy.

Musi uzyskać w urzędzie zaświadczenie potwierdzające ten fakt, które składa do ZUS wraz z wnioskiem o świadczenie przedemerytalne, ale nie później niż w ciągu 30 dni od momentu wydania tego dokumentu przez urząd pracy.

W przypadku, gdy podczas pobierana zasiłku osoba podjęła pracę w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia, wniosek trzeba złożyć w ciągu 14 dni od ustania zatrudnienia.

Warunki te dotyczą przyczyn zwolnień w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Inaczej gdy firma pada

Gdy dochodzi do upadłości firmy, jej likwidacji lub gdy pracodawca jest niewypłacalny, mają zastosowanie przepisy o ochronie roszczeń pracowniczych. Należy też udowodnić zatrudnienie u likwidowanego czy niewypłacalnego pracodawcy przez minimum 6 miesięcy i zarejestrować się jako osoba bezrobotna.

Inne są też wtedy wymogi dotyczące wieku i stażu ubezpieczeniowego. Kobieta musi mieć co najmniej 56 lat i przynajmniej 20 lat okresu uprawniającego do emerytury.
Dla mężczyzny jest to 61 lat życia i minimum 25 lat okresu uprawniającego do emerytury. Takie same są wymogi wobec osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Gdy staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy do końca roku poprzedzającego zwolnienie przekracza 34 lata u kobiety lub 39 lat u mężczyzny, warunek dotyczący wieku nie ma już znaczenia.

Świadczenie przedemerytalne przysługuje także osobie, która straciła prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat.

Do dnia, w którym ustało prawo do renty, kobieta musi jednak ukończyć 55 lat, a mężczyzna 60 lat i mieć odpowiedni okres uprawniający do emerytury (minimum 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn). Były rencista musi się też zarejestrować w urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty.