Sowieckie fortyfikacje kuszą miastowych

Wyruszają tam także ekipy poszukiwaczy przygód, którzy z wykrywaczami metali penetrują okolicę. Unikatowe pozostałości Linii Mołotowa to wielka, ale niewykorzystana atrakcja turystyczna. Ich zwiedzanie nie jest jednak bezpieczne.

25-letni Marcin, student z Zamościa, jeździ z kumplami"na bunkry” po kilka razy w roku. Biorą namioty, konserwy, latarki i wykrywacze metali. Rozbijają biwak i dokładnie penetrują bunkry, jeden po drugim.
- Zawsze znajdzie się trochę żelastwa: łuski, zardzewiałe bagnety czy sprzączki do pasów - opowiada Marcin. - Częściej jednak trafiają się kości zwierząt, które powpadały kiedyś w potężne dziury i nie mogły się wydostać... Zwiedzanie umocnień jest ekscytujące.
Można je obejrzeć idąc niebieskim szlakiem, biegnącym przez lasy i polne drogi gminy Lubycza Król. Turyści wędrówkę rozpoczynają zwykle w Hucie Lubyckiej. Stamtąd idą m.in. na Dęby, Lubyczę Król. i Mosty Małe. Po drodze można obejrzeć 38 bunkrów, jedno- i dwukondygnacyjnych. Część z nich jest jednak zdewastowana, w niektórych panują egipskie ciemności. Nie warto wchodzić do środka.

- Do naszej wsi przychodzą coraz większe gromady poszukiwaczy przygód - mówi 59-letni Eugeniusz Kmieć z Huty Lubyckiej. - Strach na to patrzeć, bo ruskie bunkry nadal zabijają. Dwadzieścia lat temu zginął mój 14-letni syn, który w jednym ze schronów znalazł niewypał. Pocisk... eksplodował. Władze gminy obiecały, że bunkry zabezpieczą, a najbardziej niebezpieczne zamurują. I co? I nic! A kto wie, co tam sowieci jeszcze przechowywali... - My te schrony omijamy z daleka - dodaje inna mieszkanka wioski. - Miastowych tam jednak ciągnie.
Co na to władze gminy? - Od dawna chcemy te bunkry zabezpieczyć - przyznaje Piotr Krzych, sekretarz UG w Lubyczy Królewskiej. - Kłopot w tym, że nieuregulowana jest sprawa ich własności. Część należy np. do RSP "Dęby”, inne do nadleśnictwa. Próbujemy to uregulować. Jeśli te obiekty przejmie gmina, umocnienia będą zabezpieczone. Nie wiadomo, kiedy to się stanie.