Noblowskie pomyłki: 10 Nagród Nobla, które trafiły w złe ręce

Zdaniem Davida Rothkopfa, amerykańskiego wykładowcy i analityka polityki międzynarodowej, dziesięciu laureatów pokojowej nagrody Nobla nigdy nie powinno jej otrzymać. Zdaniem Rothkopfa, prowadzącego bloga , najwięcej kontrowersji budzą nagrody wręczane za próby rozwiązywania międzynarodowych konfliktów. Nie można też się dziwić, że bloger ze 108-letniej historii pokojowej nagrody Nobla wybrał tylko przykłady z ostatnich dekad. Te niewątpliwie wywołują dzisiaj najwięcej emocji. Rothkopf w swoim blogu (w serwisie magazynu \"Foreign Policy”) pisze, że najwięcej kontrowersji wywołują nagrody wręczane za próby rozwiązywania międzynarodowych konfliktów. Bloger ze 108-letniej historii pokojowej nagrody Nobla wybrał tylko przykłady z ostatnich dekad. Bo te wywołują dzisiaj najwięcej emocji. I tak, Kofi Annan, były sekretarz generalny ONZ, otrzymał nagrodę w 2001 roku za pracę na rzecz pokojowego świata. Naukowiec skomentował decyzję o przyznaniu nagrody politykowi: \"Jeśli same chęci mają zapewniać przyznanie nagród to ja też powinienem być na liście kandydatów do pokojowego Nobla. I przy okazji mieć Oscara i może jeszcze literackiego Nobla.\" Organizacjia Narodów Zjednoczonych jest całkowicie uzależniona od decyzji kilku mocarstw i nie może wprowadzać żadnych rozwiązań bez zgody takich \"obrońców demokracji\", jak Chiny czy Rosja. W 1994 roku Nobel trafił do Jasera Arafata, Shimona Peresa i Icchaka Rabina. Jednak wynegocjowane przez nich porozumienie nie zmieniło sytuacji w Palestynie. A samego Arafata tak przed jak i po przyznaniu nagrody, określano mianem terrorysty numer jeden na świecie. Także za próby (nieudane zresztą) rozwiązania palestyńskiego węzła gordyjskiego nagrodę otrzymał amerykański prezydent Jimmy Carter. W 2000 r. Nobla za pokojowe rozstrzygnięcie konfliktu z Koreą Północną otrzymał południowokoreański prezydent Kim De Dzung. Ale w Korei Północnej komunistyczne władze ciągle przetrzymują członków opozycji w obozach koncentracyjnych, kontynuowany jest też wojskowy program nuklearny. Za najbardziej wątpliwą nagrodę autor bloga uznał tę przyznaną w 1973 roku Henry\'emu Kissingerowi i Le Duc Tho za negocjacje w Paryżu prowadzące do zawieszenia broni między stronami wojny w Wietnamie. Walki szybko wznowiono, a wojna trwała aż do 1975 roku. Kolejny z przypadków to nagroda dla Rigoberty Menchú Tum (1992) za walkę o prawa człowieka w Gwatemali. Po latach wyszło na jaw, że autobiografia laureatki zawiera liczne kłamstwa. Tun opisywała wydarzenia, w których nie brała udziału i krzywdy, które jej osobiście nie spotkały. Komitet Noblowski odrzucił nawoływania do odebrania nagrody, twierdząc, że autobiografia nie była główną podstawą jej przyznania. Ostatnią postacią na liście jest Muhammad Yunus, twórca i popularyzator tzw. mikropożyczek. Analizy ekonomiczne ukazują, że system promowany przez Yunusa nie stanowi na dłuższą metę rozwiązania problemów ekonomicznych i że jest wyłącznie działaniem cząstkowym – skutecznym bardziej medialnie, niż realnie. Więcej tutaj