Bóg jest Panem mojej niedzieli!

Niech Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa przeniknie nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania. (Ef 1,17-18)

Dzisiejsza Ewangelia mówi - Szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu (Mk 2,23-28). Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: „Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?”. On im odpowiedział: „Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom”. I dodał: „To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu”. Nowe prawo niedzieli. Jezus troszczy się o całego człowieka. Przyszedł ustanowić nowe prawo, które ma służyć wiecznemu dobru duszy i ciała człowieka. Nie narzuca mi go jednak, lecz apeluje do mojej wolności, aby jej pełnia wyrażała się w poszukiwaniu tego największego dobra. W odniesieniu do mnie samego, ale też do innych. Może jednak napotkać mój opór, gdy twierdzę, że wolność jest moja i tylko moja i nikt nie może mi zabronić tego czy tamtego. Gdy oponuję: „Kto powiedział, że w niedzielę pranie, sprzątanie czy pójście całą rodziną do galerii handlowej jest zabronione?!”. Jeśli Bóg nie będzie Panem mojego odpoczynku, wówczas będę służył różnym bożkom (nie chcąc się do tego przyznać) i nie będzie mnie obchodzić czyjeś życie rodzinne. Jeśli Bóg jest Panem mojej niedzieli, to w Nim szukam odpoczynku. Troszczę się o innych. I odnajduję jedyne prawo – prawo miłości. Módlmy się: Panie, naucz mnie tak używać mojej wolności, abym umiał troszczyć się o prawdziwe dobro duszy i ciała, moje i innych ludzi. Wyzwalaj moją wolność z egoizmu! Amen. Edycja Świętego Pawła

Motywy naszej nadziei (Hbr 6,10-20). Bracia: Nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdyście usługiwali świętym i jeszcze usługujecie. Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość w doskonaleniu nadziei aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic. Albowiem gdy Bóg Abrahamowi uczynił obietnicę nie mając nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na samego siebie, mówiąc: „Zaiste, hojnie cię pobłogosławię i ponad miarę rozmnożę”. A ponieważ tak cierpliwie oczekiwał, otrzymał to, co było obiecane. Ludzie przysięgają na kogoś wyższego, a przysięga dla stwierdzenia prawdy jest zakończeniem każdego sporu między nimi. Dlatego Bóg pragnąc okazać ponad wszelką miarę dziedzicom obietnicy niezmienność swego postanowienia, wzmocnił je przysięgą, abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzyśmy się uciekli do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. Trzymajmy się jej jako bezpiecznej i silnej kotwicy duszy, kotwicy, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus poprzednik wszedł za nas, stawszy się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.

Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu. Z całego serca będę chwalił Pana w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu. Wielkie są dzieła Pana, zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują. Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, Pan miłosierny i łaskawy. Dał pokarm bogobojnym, pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu. Zesłał odkupienie swojemu ludowi, na wieki ustanowił swoje przymierze, imię Jego jest święte i wzbudza trwogę. A Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki. (Ps 111,1-2.4-5.9 i 10c)

PRZYPOMNIENIE - Jeśli Bóg nie będzie Panem mojego odpoczynku, wówczas będę służył różnym bożkom (nie chcąc się do tego przyznać) i nie będzie mnie obchodzić czyjeś życie rodzinne.

PYTANIE - Czy Bóg jest Panem mojej niedzieli i w Nim szukam odpoczynku? Jeśli Bóg jest Panem mojej niedzieli, to w Nim szukam odpoczynku. Troszczę się o innych. I odnajduję jedyne prawo – prawo miłości.

Módlmy się: Panie Jezu, wyzwalaj moją wolność z egoizmu! Pomóż mi proszę, uczynić Ciebie jedynym Panem mojej niedzieli i tylko w Tobie szukać odpoczynku. Amen.

Każda chwila jest cenna, a każdy czas, który dobrze spożytkujesz, będzie skarbem zdobytym przez ciebie. św. Jan Bosko

Św. Janie Bosko, módl sie za nami.

Ile osób chodzi do Kościoła? "Kochani, nie chodzi o to by tylko chodzić do Kościoła jak np. do muzeum. Chodzi o to by uczestniczyć w Eucharystii. Ecclesia de Eucharistia (łac. O Eucharystii w życiu Kościoła) − ostatnia encyklika papieża Jana Pawła II sygnowana datą 17 kwietnia 2003. Encyklika ta porusza zagadnienie fundamentalnej roli Eucharystii w życiu Kościoła. Zaczyna się od słów: «Kościół żyje dzięki Eucharystii». Według nauki Kościoła Jezus Chrystus jest substancjalnie obecny w Kościele w przeistoczonym w ciało chlebie i w krew winie. Eucharystia została określona jako uobecnienie jedynej ofiary Jezusa Chrystusa na krzyżu, dokonanej dla zbawienia wielu. (Wikipedia) Zachęcam do pogłębiania wiedzy:) Pozdrawiam ludzi dobrej woli, zaś ludziom zlej woli życzę głębokiego nawrócenia. „Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mk 13,13) – Miłujcie się!"

"Starajmy się, aby w naszym życiu, było jak najwięcej miłości."

Módlmy się, prośmy i dziękujmy...wytrwale!