ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości.

Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy (J 15, 26-27; 16, 12-15). Jezus powiedział do swoich uczniów: «Gdy przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On zaświadczy o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku. Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi». Duch Wspomożyciel. Człowiek uczy się przez całe życie. Z wiarą jest podobnie. Jeśli staramy się żyć blisko Boga, dojrzewamy w poznaniu siebie i świata w świetle wiary. Coraz bardziej też odkrywamy, że poznawanie Boga jest największą przygodą życia. Ten rozwój wiary nie kończy się na ziemi, bo naszą prawdziwą ojczyzną jest niebo. W dojrzewaniu wiary Bóg nie zostawia nas samych. Duch Święty czuwa zarówno nad każdym z nas, jak i nad całą wspólnotą wierzących. Sprawia, że trwamy w jednej wierze. Uczy nas boskiego sposobu porozumiewania – języka miłości. Dba, byśmy rozumieli poznawaną prawdę, i wciąż objawia nam Chrystusa. Módlmy się: Przybądź, Duchu Święty, Duchu Prawdy, i poprowadź mnie do całej prawdy. Wlej w moje serce miłość i spraw, bym coraz bardziej upodabniał się do Chrystusa. Amen. Edycja Świętego Pawła

Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym (Dz 2,1–11). Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: ”Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”.

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. Błogosław, duszo moja, Pana, Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki! Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, ziemia jest pełna Twych stworzeń. Kiedy odbierasz im oddech, marnieją i w proch się obracają. Stwarzasz je, napełniając swym duchem i odnawiasz oblicze ziemi. Niech chwała Pana trwa na wieki, niech Pan się raduje z dzieł swoich, Niech miła Mu będzie pieśń moja, będę radował się w Panu. (Ps 104, 1ab i 24ac.29bc–30.31 i 34)

Owoce Ducha (Ga 5, 16-25). Bracia: Postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

Przybądź, Duchu Święty, Ześlij z nieba wzięty Światła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich, Przyjdź, Dawco łask drogich, Przyjdź, Światłości sumień. O, najmilszy z gości, Słodka serc radości, Słodkie orzeźwienie. W pracy Tyś ochłodą, W skwarze żywą wodą, W płaczu utulenie. Światłości najświętsza, Serc wierzących wnętrza Poddaj Twej potędze. Bez Twojego tchnienia, Cóż jest wśród stworzenia? Tylko cierń i nędze. Obmyj, co nieświęte, Oschłym wlej zachętę, Ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde, Rozgrzej serca twarde, Prowadź zabłąkane. Daj Twoim wierzącym, W Tobie ufającym, Siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa, Daj wieniec zwycięstwa, Daj szczęście bez miary.

PRZYCHODZI, GDY GO WZYWAM. Znamy doskonale to uczucie: gdy obudzimy się wcześnie rano i otworzymy okno w pokoju. Lekki chłód, przyjemny przypływ świeżego powietrza, delikatny śpiew ptaków. To zapowiedź nowego pięknego dnia! W tradycji żydowskiej dzień rozpoczyna się od dziękczynnej modlitwy za dar nowego życia. Po nocy, która jest jak śmierć, otrzymujemy dar życia. To życie pobudza i odnawia nie poranna kawa, lecz Dawca tego daru. Bóg w Trójcy Jedyny. On w swojej nieskończonej miłości obdarował mnie życiem. Nazywam je „moim życiem”, lecz pamiętam od kogo je otrzymałem. Przypomina mi o tym Duch Święty. Warto dziś wrócić do dnia, gdy Duch Święty zstąpił na mnie. To dzień mojego chrztu św. Chyba go nie pamiętam, pamiętają ten dzień rodzice i rodzice chrzestni. Gdy tego dnia Jezus przyjął mnie na swą własność, Duch Święty wzbogacił mnie darami pozwalającymi rozpoznać Ojca. Potem minęły lata i w dzień mego bierzmowania Duch Święty na nowo zstąpił na mnie. Jego dary stały się częścią mojej codzienności. Pomagają mi rozpoznać wolę Bożą w codziennych wydarzeniach. Dają pragnienie poszukiwania Prawdy. Prowadzą mnie do ludzi, w których odkrywam mych braci i siostry. Jednocześnie Duch Święty jest tajemnicą mego życia. Nie wiem, jak wygląda, wymyka się próbom opisania Go. Czy jest jak wiatr, czy jest jak ogień? Nie wiem, ale wiem że przychodzi zawsze, gdy go wzywam. Pragnie mojej współpracy. A bliski z Nim kontakt przemienia mnie. I odkrywam w sobie Jego owoce: „…miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5, 16-25). o. Tomasz Słowiński, dominikanin. Edycja Świętego Pawła

Módlmy się: Aby wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym. Amen.

Ten, który nie skłamie - YouTube (paulus.org.pl.) Czytania. Zachęcam:)

LUDZI AMBITNYCH WYZWANIA NIE ZNIECHĘCAJĄ!

Tylko powiew Ducha Świętego może rozpalić dusze do cnoty, zachować je od zarażenia grzechem. św. Jan XXIII

DUCHU ŚWIĘTY, PRZYJDŹ! DUCHU ŚWIĘTY, PRZYJDŹ! DUCHU ŚWIĘTY, PRZYJDŹ!

Maryjo, Królowo Polski, Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam.

Dary Ducha Świętego. Prorok Izajasz wylicza siedem darów Ducha Świętego, są to: dar mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności, bojaźni Bożej.

NIECH ZSTĄPI DUCH TWÓJ - Homilia Jana Pawła II w Warszawie na pl. Zwycięstwa w dniu 2 czerwca 1979 (sanctus.pl). I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi! Amen. Św. Janie Pawle II, módl się za nami.

Módlmy się: Duchu Świętu, przyjdź! Niech wiara zagości, nadzieja zagości, niech miłość zagości w nas. Amen.

Drzewo miłości rośnie jedynie na ziemi pokory. św. Katarzyna ze Sieny

„Bez modlitwy i niedzieli wszystkich by nas diabli wzięli.” ks. Jan Twardowski

Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata. ( Mt 28,19a.20b )

DUCHU ŚWIĘTY, UMACNIAJ NASZĄ MIŁOŚĆ!