Artur Ziętek zginął w katastrofie w Smoleńsku. Tłumy pożegnały kapitana

- Znałam Artura, chodziliśmy do tej samej podstawówki. Nie wyobrażam sobie, że mogło mnie tu dzisiaj zabraknąć – powiedziała Anna.

Kilkanaście minut przed rozpoczęciem nabożeństwa w Kościele N.M.P Królowej Apostołów przy ulicy Młodzianowskiej zebrały się tłumy. Kilka osób zebrało ze sobą flagi państwowe.

Katastrofa samolotu prezydenta w Smoleńsku - pełna lista ofiar (MSZ)

- Artur zginął dla ojczyzny. Barwy narodowe towarzyszyły mu od zawsze – powiedział wyraźnie wzruszony mężczyzna.

Zanim rozpoczęło się nabożeństwo, Artur Ziętek został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, został awansowany na stopień kapitana.

Prawdopodobne przyczyny katastrofy w Smoleńsku według Rzeczpospolitej

Mszę Świętą Pogrzebową współodprawiał biskup radomski Henryk Tomasik. Kazanie wygłosił zaprzyjaźniony z kapitanem Arturem Ziętkiem ksiądz pułkownik Janusz Radzik. Nawiązał w nim do nieustającej miłości Boga, który kieruje naszą drogą od początku do samego końca. Ksiądz pułkownik przywołał chwile z życia ziemskiego kapitana Ziętka, akcentując jego zamiłowanie do lotnictwa.

- Był nawigatorem, starszym pilotem 36 Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego. Lotnictwo kochał od zawsze i jemu poświęcił życie – powiedział ksiądz Radzik.

Smoleńsk, czarne skrzynki: Piloci wiedzieli, że mają tylko kilka sekund

Nie zabrakło słów skierowanych do najbliższej rodziny Artura Ziętka przypominających, jakim był człowiekiem, synem, mężem i ojcem. Tuż przed wyprowadzeniem trumny ze szczątkami radomskiego pilota w kościele rozległa się pieśń Ave Maria, a zaraz potem stłumiony szloch żałobników .

Artur Ziętek spoczął na cmentarzu na radomskim Firleju. Przy grobie najpierw odegrano hymn Polski, potem były salwy honorowe, płacz mamy, żony i dziecka, a także cichy szloch uczestników pogrzebu.

- Jak nie płakać, skoro ginie tak młody człowiek, taki zdolny, taki uczynny - powiedziała jedna z kobiet, sąsiadka rodziców Artura.

Głośny, spotęgowany szloch słychać było chwilę potem, gdy ukochanego syna żegnał tata Mieczysław. Choć głos pogrążonemu w cierpieniu ojcu załamał się nie raz, to zapewnił jedynego syna o wiecznej miłości swojej i mamy Artura – Jadwigi.

Artura Ziętka pożegnali też koledzy lotnicy, nie tylko słowem. To było bardzo wymowne, wzruszające żegnaj. Nad grobem, w którym spoczął, przeleciały Orliki.

- To lot tylko dla niego, indywidualny – powiedział ktoś szeptem.

Katastrofa w Smoleńsku, czarna skrzynka: Pasażerowie wiedzieli, że zginą

Źródło: Echo Dnia