Ksiądz najpierw stracił pracę, a teraz stopień doktora habilitowanego KUL. Za plagiat

„Rada Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL po przeprowadzeniu wznowionego postępowania w sprawie przewodu habilitacyjnego ks. Stanisława Tymosza uchyliła uchwałę sprzed 13 lat w sprawie nadania ks. Tymoszowi stopnia doktora habilitowanego i rozstrzygnęła sprawę ponownie co do istoty, odmawiając nadania tego stopnia” – pisze Lidia Jaskuła, rzecznik prasowy KUL. „Tym samym na poziomie Uniwersytetu postępowanie to zostało zakończone” – dodaje.

Ks. prof. Stanisław Tymosz był kierownikiem Katedry Historii Źródeł Kościelnego Prawa Polskiego. W przeszłości pełnił też funkcję skarbnika Towarzystwa Naukowego KUL. Stracił pracę 10 października 2013 roku. Wcześniej przebywał na rocznym urlopie bezpłatnym. Utrata przez niego pracy była konsekwencją sądowej sprawy dotyczącej plagiatu. Prokuratura zarzucała duchownemu, że w wydanej w 2008 r. publikacji znalazły się fragmenty prac pięciu innych naukowców.

Sąd potwierdził fakt plagiatów, ale profesora z KUL potraktował łagodnie. Pod koniec września 2013 r. warunkowo umorzył postępowanie i wyznaczył roczny okres próby. Już wówczas pojawiło się też podejrzenie, że duchowny ma swoim koncie więcej plagiatów.

Tymczasem rektor KUL powołał specjalną komisję ds. weryfikacji dorobku naukowego księdza Tymosza. „Komisja ta przeprowadziła wymagane analizy i przygotowała w sprawie raport, który wraz z wnioskami został przekazany Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów” – wyjaśnia Jaskuła. „Ta, jako organ właściwy, wznowiła postępowanie w sprawie przewodu habilitacyjnego ks. dra hab. Stanisława Tymosza, zwracając się do Rady WPPKiA KUL w kwietniu 2015 r. z prośbą o jego przeprowadzenie.

Rada wyznaczyła trzech recenzentów. „Były to osoby, które nie brały dotychczas udziału w żadnych czynnościach związanych z nadaniem ks. Tymoszowi stopni naukowych – ks. prof. Wiesław Wenz (PWT we Wrocławiu), dr hab. Józef Koredczuk (Uniwersytet Wrocławski), dr hab. Leszek Ćwikła (KUL)” – podaje Jaskuła.

Ostatnia recenzja została przekazana KUL w grudniu 2015 r.