Interes na męskiej chuci

d –
Finał sprawy wiązał się dla oskarżonego z odzyskaniem zajętego przez prokuraturę paszportu. Stał się też ważny dla polskiego wymiaru sprawiedliwości. W Europie media informowały o podlaskich oszustwach matrymonialnych. Przed siedmioma laty dwaj mężczyźni zamieszkali w powiecie bialskim zdołali wyprowadzić w pole wielu obcokrajowców.
Kiedy teraz obaj pokornie siedzą w ławie oskarżonych bialskiego Sądu Rejonowego i widać ich pokaźne łysinki, trudno uwierzyć, że potrafili oni – udając w korespondencji atrakcyjne blondynki – rozpalić do żaru wyobraźnię Niemców, Włochów i Skandynawów, liczących na udany romans czy nawet ożenek.
Starszy z braci, Krzysztof Dz., miał spore doświadczenie w sprawach męskich pragnień erotycznych i matrymonialnych. W latach osiemdziesiątych w sudeckim uzdrowisku prowadził biuro matrymonialne. W 1989 r. przeniósł się z żoną i dwojgiem dzieci na Podlasie. Najpierw prowadził korespondencyjne biuro matrymonialne. Nie miało jednak klientów. Podobnie nie przyniosły oczekiwanych zysków pijalnia piwa i wysyłkowy sex-shop. Ten ostatni, jak sam później stwierdził, zamknął ze względów etycznych.
Będąc młodą lekarką...
W 1994 roku pan Krzysztof wpadł na pomysł, aby wysyłać fikcyjne oferty matrymonialne. W piśmie biznesowym wyszukiwał anonse obcokrajowców. Spragnionym towarzyszki przesyłał skopiowane z kolorowego magazynu zdjęcie uśmiechniętej blondynki, dołączając opis:
„Z matką mieszkam w małej miejscowości, w dwupokojowym mieszkaniu. Ojciec nie żyje. Mimo że pracuję jako lekarz, bardzo mało zarabiam. Nie mogę wnieść dużo do naszego przyszłego związku. Może jedynie młodość, urodę, gospodarność, wykształcenie dobre cechy charakteru...”.
Pierwszy list, w trzech, nieco zróżnicowanych wersjach, trafił do ok. 800 osób.
Po pewnym czasie pan Krzysztof postanowił podpisywać się imieniem i nazwiskiem swojej żony Małgorzaty. Później, kiedy we wsi, gdzie mieszkali Dz., ludzie zaczęli im zazdrościć paczek, Krzysztof Dz. wynajął sobie skrytkę na bialskiej poczcie.
W następnej wersji listu pan Krzysztof – już jako młoda lekarka – prosił partnera o monety dla brata zainteresowanego numizmatyką oraz o drobne upominki dla siebie, np. rajstopy.
„Bardzo się cieszę na spotkanie z Tobą. Miło spędzimy czas dokładnie poznając się nawzajem. W Twoim mieście nie byłam, myślę, że mi je pokażesz. Poznam Twoich rodziców, brata i przyjaciół. Będę się cieszyła z każdego prezentu, jaki zechcesz mi wysłać lub kupisz u siebie – pisała „Małgosia”.
Korespondencję podjęło ok. 150 panów z wielu krajów. Dewizy i prezenty płynęły na Podlasie jak woda... Żona pana Krzysztofa odbierała przesyłki. Nie otwierała ich, gdyż mąż tego zakazał.
Złamane serca i nadszarpnięte portfele
Jeden z Włochów, kiedy otrzymał zdjęcie atrakcyjnej blondynki, wysłał jej na podróż do Włoch równowartość 269 zł. Gdy jednak się nie zjawiła, skierował na Podlasie list polecony grożąc, że przyjedzie do Polski i zgłosi policji oszustwo. Poskutkowało – „Małgosia” zwróciła mu pieniądze.
Kim B. z Danii domagał się zwrotu 1300 koron i kilku paczek żywnościowych. Bezskutecznie. Otrzymał tylko sygnał, że lekarka wyjeżdża właśnie do USA...
Pewien Norweg stracił 300 dolarów. Odzyskał tylko bilety autobusowe, które zafundował „Małgosi”.
Głowę i dewizy straciło też wielu Niemców. Jedynie romansujący policjant zza Odry nie poniósł strat – gdy Krzysztof Dz. Zorientował się, z kim ma do czynienia, natychmiast, jak oparzony, zerwał z nim kontakt.
„Musisz mnie obejrzeć, dotknąć, porozmawiać. Z rozmysłem nie piszę o sprawach łóżkowych. Nie mam zamiaru ukrywać, że nie jestem dziewicą. Myślę, że oboje, Ty i ja, mamy pewne doświadczenie w sprawach sexu i swoje upodobania. Dla mnie sex jest bardzo ważny, ale nie najważniejszy w naszym wspólnym związku. Ale o tych sprawach nie tylko porozmawiamy – przy wspólnej kolacji ze świecami, szczerze i otwarcie” – taki tekst musiał podziałać na wyobraźnię licznych mężczyzn z Europy, Nowej Zelandii, Australii, Afryki, Ameryki. I działał...
Kartoteka romansów w walizce
Eldorado nie trwało bez końca. W lipcu 1996 roku gigantyczną fikcję przerwał Adriann J. K. z Holandii. Kiedy za wysyłane paczki i dewizy nie było rewanżu, odurzony miłosną korespondencją z „blondynką”, przyjechał do Białej Podlaskiej. Gdy nie spotkał wybranki, ruszył na pocztę, gdzie ustalił właściciela skrytki. Doznał szoku. Wezwani policjanci trafili do domu Krzysztofa Dz., gdzie w walizce na strychu znaleźli bogatą kartotekę. Na kartkach były zapisane daty wysłania listów i adnotacje o otrzymywanych prezentach.
„Ja w banku konta nie mam, bo i co bym na nim trzymała? Gdybyś chciał bardzo szybko przysłać obiecane mi pieniądze na podróż, to możesz o to spytać w każdym banku. Musisz tylko szybko przysłać mi telegram z informacją, kiedy i ile mi wysłałeś” – taki m.in. dowód na wyłudzanie dewiz znaleźli policjanci.
Prokuratura, po długim postępowaniu (trzeba było nawiązać liczne kontakty międzynarodowe, poszukiwać ofiar oszustwa, tłumaczyć ich zeznania), oskarżyła Krzysztofa Dz., że od 1 czerwca 1994 do 19 lipca 1996 roku oszukał co najmniej 33 mężczyzn, wyłudzając od nich równowartość ponad 41 850 zł. Jego żona, prawdziwa Małgorzata Dz., została oskarżona o udzielenie pomocy w przestępstwie.
„Różowa Pantera” prosi o bikini
Kiedy Krzysztof został zatrzymany, jego brat Jarosław, jakby nic, nadal prowadził działalność przestępczą. Po pewnym czasie policja wpadła na jego trop. Okazało się, że wcześniej, mieszkając w rejonie Włodawy, wyłudził spore pieniądze od żądnych kobiet obcokrajowców. Trafił do aresztu. Otrzymał trzy lata więzienia. Kiedy został przedterminowo zwolniony, okazało się, że ma drugą sprawę – razem ze starszym o 8 lat bratem.
Prokuratura ustaliła, że Jarosław Dz. również w innych miejscowościach – Mostach Sławatyczach, Hannie, Podedwórzu i Kodeńcu, podobnie wykorzystując fikcyjne postacie kobiet, wyłudził od obcokrajowców co najmniej 42 tysiące złotych. Miał on na poczcie w Parczewie założone skrytki na hasła „Pliszka Sandra” i „Różowa Pantera”.
Helmut Sz. z Austrii zapłonął namiętnością, gdy „Różowa Pantera” poprosiła go o kostium bikini i pieniądze. Gdy wysłał kostium i szylingi o równowartości 1516 zł, „Pantera” grzecznie podziękowała.
Holendra „Pantera” wzruszyła, gdy napisała mu, że po śmierci matki jest w trudnej sytuacji, a później, że zmarła jej babcia. Chłopisko miał dobre serce – przesłał równowartość 1654 zł. Podczas przeszukania mieszkania Jarosława Dz., policja znalazła 46 adresowanych na Różową Panterę listów z zagranicy.
Bezradni w sądzie
Kiedy oskarżeni trafili do sądu, okazało się, że nie stać ich nawet na obrońców. Przewodnicząca składu orzekającego Irena Rozwadowska, zaproponowała oskarżonym dogodne, zwłaszcza dla pokrzywdzonych, wyjście z sytuacji – dobrowolne poddanie się karze.

Żona też ofiarą swego męża
Chociaż oskarżeni przyznali się do winy, wyrazili skruchę i przystali na zaproponowaną karę, zgodnie z procedurą prokurator odczytał akt oskarżenia, a sąd złożone w śledztwie wyjaśnienia oskarżonych. Małgorzata Dz. słysząc bogatą historię oszustw zarzucanych mężowi, kryła twarz w dłoniach i płakała. Obaj bracia oddaleni od siebie o kilka metrów (nie rozmawiają ze sobą od lat), zwiesili głowy.
Kiedy wychodzili z budynku sądowego, Małgorzata Dz. nie kryła żalu. Ona, Bogu ducha winna, jak zaznacza, została ofiarą działań swego męża...
– Moja, ty kochana kryminalistko! – przytulał ją czule małżonek. Teraz zastanawiają się, jak zgromadzić pieniądze na opłacenie grzywien. Dotąd unikali kontaktów z mediami, do których mają wiele pretensji. Teraz liczą, że szum medialny może im pomóc – ze dzięki niemu zgłosił się ktoś gotowy nakręcić o nich dłuższy program lub nawet film – i że za to zapłaci.
Dowody rzeczowe
Podczas ostatniej rozprawy sąd okazał oskarżonym dowody rzeczowe, aby wybrali sobie te, które nie są związane z przestępstwem. Przed składem sędziowskim pojawiły się worki i niepozorna walizka ze strychu domu Dz. Sędzia spytała, do jakich rzeczy oskarżeni roszczą sobie pretensje.
Jarosław Dz. upomniał się o jeden z pakietów listów, które zostały przejęte podczas jego zatrzymania.
Powiedział, że zależy mu na pochodzącej z czerwca 1996 r. korespondencji z ... Japonkami. Wraz ze zdjęciami pamiątkowymi.
– A z kim to oskarżony korespondował?
– Z dziewczynami.
– Z Japonkami? W jakimże języku? – nie dowierzała przewodnicząca. Sędzia i pani prokurator z zainteresowaniem oglądały listy. Wreszcie postanowiły je wydać. Zadowolony z odzyskania korespondencji oskarżony, po zgodzie sądu, opuścił salę.
Niedawno pojawił się wniosek od drugiego z poszkodowanych. Niemiec domaga się zwrotu równowartości 801 zł za poniesione wydatki na „blondynkę”. Wcześniej podobny wniosek złożył Willi, G.,który oczekiwał wypłacenia mu szkody 595 zł. Dobrze, że 38 innych poszkodowanych zrezygnowało z roszczeń.
Wyrok i nadzieja
Krzysztof i Jarosław Dz. otrzymali po 2 lata pozbawienia wolności w zawieszeniu na 4 lata. Pierwszy z nich musi zapłacić 1600 zł grzywny, a drugi 1500 zł. Małgorzata Dz. ma karę roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na 4 lata i grzywnę 800 zł. Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych.
Krzysztof Dz. wspomina, że kiedy sprawa oszustw stała się głośna, stracił pracę masażysty w szpitalu. Trzeba było też w domu zlikwidować telefon. Dzwonili bowiem z różnych krajów dziennikarze dopytując o sprawę. Od kilku lat oboje małżonkowie są bezrobotni. Mają na utrzymaniu dwoje dzieci.
– Wreszcie będę mógł szukać pracy. Gdzieś za granicą. Może przy zrywaniu jabłek lub w ogrodnictwie. Przez siedem lat śledztwa, nie mogłem używać paszportu. Musi być lepiej – mówi z nadzieją Krzysztof Dz.
Żona bierze go pod rękę i odchodzą z sądu jakby nic się nie stało.