Znany opozycjonista doceniony

Był współzałożycielem \"Solidarności” w WSK. 13 grudnia 1981 r. po brawurowej ucieczce z drugiego piętra swojego mieszkania uniknął internowania. Przedostał się do fabryki i uczestniczył w pracy Komitetu Strajkowego. Po pacyfikacji zakładu przez wojsko i ZOMO, 16 grudnia 1981 r., wymknął się zorganizowanej obławie na przywódców strajkowych. Ponad rok ukrywał się poza domem, przez pierwsze cztery miesiące pozostając na terenie WSK. Wyrzucony dyscyplinarnie z pracy, nie mógł znaleźć zatrudnienia. Po wielu perypetiach zaczął zarabiać na życie jeżdżąc taksówką bagażową, którą \"nieznani sprawcy” ukradli i rozbili. - Działania SB i władzy reżimowej miały na celu zdyskredytowanie mnie w oczach społeczeństwa, zastraszenie i zmuszenie do rezygnacji z działalności opozycyjnej, a nawet do opuszczenia kraju - opowiada Alfred Bondos. - Wszystkie te zabiegi zakończyły się jednak fiaskiem. Zaraz po wyjściu z ukrycia włączyłem się w działania podziemnych struktur \"Solidarności”. 21 stycznia 1984 r. Bondos został aresztowany. W aresztach Lublina i w słynnym więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie spędził ponad 6 miesięcy. Długo pozostawał bez pracy. Po raz ostatni został aresztowany w czerwcu 1987 r., w przeddzień wizyty Ojca Świętego w Lublinie. W 1990 r. został radnym Miasta Świdnik. W roku 2000 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, a w 2008 r. prezydent RP odznaczył Alfreda Bondosa Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Dziś pracuje w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Lublinie. Jak sam o sobie mówi - kocha rodzinę, miasto i Ojczyznę.