Indygo w QM: Progresywnie, z przymrużeniem oka

Wbrew deklaracji zespołu jego muzyka okazała się mało eteryczna. Za to zapowiadana progresywność się potwierdziła. \"Muzyka Indygo to eteryczno-progresywny rock, zawierający w sobie elementy metafizycznych przeżyć. Niekonwencjonalne brzmienia, harmonia i rytmy zabiorą was w podróż przez ukryte zakamarki ludzkiej duszy. To muzyka przechodząca przez każdą cząstkę ciała” - taką promocyjną prezentację rozesłała do mediów grupa Indygo przed piątkowym koncertem. Brzmi to strasznie pretensjonalnie i na dodatek nie bardzo się potwierdza w koncertowej akcji. Na szczęście! Jak się okazało w Quality Music, w muzyce zespołu nie ma tak wydumanych pomysłów, co w tekście ją opisującym. Owszem, kapela wykonuje rocka progresywnego. Ale w wersji całkiem strawnej dla przeciętnego słuchacza. Klimat utworów nie jest też mocno gotycki, czego można by oczekiwać patrząc na część publiczności, która przyszła do lokalu. Jest w tym, co robi Indygo sporo wymyślnych zagrywek w duchu progresywu i trochę motywów gotyckich, ale pierwsze nie zabijają piosenek zbytnią pokrętnością, a drugie nie dołują. Wszystko jest bardziej do zabawy niż do umartwiania, co zresztą było widać po twarzach muzyków. Instrumentaliści grali mocno i dynamiczne, z polotem i jakby z przymrużeniem oka wypuszczając się na chwilowe muzyczne zawijasy. Wokalistka czarowała melodyjnymi frazami, wykonywanymi przyjemnym dla ucha głosem. Grupa jest dopiero na początku swej drogi artystycznej (powstała pod koniec ubiegłego roku), a już robi bardzo dobre wrażenie. Aż miło pomyśleć, co będzie dalej!