Maria Ulatowska \"Sosnowe dziedzictwo”

Kiedy jej bohaterka bierze do rąk herbatę w cennej filiżance z rodowego serwisu myślę sobie – może ją stłucze i będzie przynajmniej jeden szalenie emocjonujący epizod w tej fabule. Nie, nic takiego się nie dzieje. Bohaterka książki zresztą ocieka dobrocią, empatąa, oczywiście też urodą Kochają ją wszyscy i ona wszystkich też, nawet samozwańczego parkingowego, który jest postrachem wielu kierowców. Kiedy bohaterka rozgląda się po ogrodzie wiecie, że za chwilę z krzaków wyjdzie… pies. I wychodzi, bo pies w dworze i przy takiej wrazliwej osóbce musi być. Gdzieś w tle opowieści są biologiczni rodzice i dziadkowie młodej kobiety, co może powinno udramatyzować jej losy, ale tak nie jest. Wszystko dzieje się jak w bajce – rodzinny dworek odzyskany bez problemów, ekipa remontowa ją kocha i jest skrupulatna, uczciwa o kłopotach finansowych cisza, choć skąd korektorka ma na wszystko pieniądze, zauroczeni sa nia wszyscy, facetów ma na skinięcie piękna główką.? Po prostu życie sunie jak po maśle. Tak słodko, że aż mdli.