Agnieszka Wójcińska \"Reporterzy bez fikcji. Rozmowy z polskimi reporterami”

Autorka sama jest dziennikarką. Nad książką pracowała trzy lata. Swoich rozmówców pytała o styl pracy, sposób szukania tematu i bohaterów. Ale \"Reporterzy bez fikcji” to nie tylko zbiór przepisów \"jak napisać dobry reportaż”. To także portrety rożnych dziennikarskich osobowości, ludzi którzy na stałe zapisali w historii polskiego reportażu prasowego. Rozmówcy Agnieszki Wójcickiej zdradzają jak wygląda warsztat ich pracy ( Angelika Kuźniak: \"Nie piszę ciągiem. W komputerze mam pootwierane ileś plików z różnymi fragmentami., takimi klockami, które na końcu układam”. Jacek Hugo-Bader: \"Ja wszystko nagrywam. Nie potrafię rozmawiać z człowiekiem i notować. Nie przeprowadzam wywiadów. To są normalne rozmowy, coś, co płynie w obie strony”) Opowiadają o budowaniu relacji reporter – bohater (Irena Morawska: \"Jednym stwierdzeniem, gestem możemy spowodować, że bohater rozsypie się od wewnątrz i stracimy go”, Wojciech Tochman: \"Ja często wychodzę z roli reportera. Ludzie widzą wtedy, że nie tylko o tekst mi chodzi, ale o bycie z nimi.”, ). Mówią też o trudach zawodu (Barbara Pietkiewicz: \"Jeśli przede mną na miejsce trafili dziennikarze z telewizji albo z \"Faktu”, to sprawa jest spalona. Ludzie są tak zniechęceni ich tupetem, bezczelnością , że mam podwójnie ciężką pracę”). Choć każdy z nich ma swój własny styl pracy to są pytania, które zadają sobie wszyscy. To pytania o granice, które wolno (nie wolno?) reportażyście przekraczać. O to, czy autor powinien pomagać tym, o których pisze? Czy ma prawo okazywać emocje? Ilu reporterów, tyle odpowiedzi.