Kwiatki \"Miasta Inspiracji”. List Czytelnika o Lublinie

Stosownie do logo umieszczanego w prasie i na autobusach komunikacji miejskiej \"Lublin – Miasto Inspiracji” chcę się odnieść do tego, co zobaczyłem. Pierwszy kwiatek – Rejon dworca kolejowego przedstawia się jako siedlisko rozpadających się fundamentów zespołu budynków przy ul. Gazowej i Młyńskiej. Teren ten zasypany jest śmieciami i odpadkami pozostawianymi przez przyjezdnych. Urozmaicenie stanowią resztki drucianego płotu, a także cuchnący mocznikiem przystanek końcowy autobusów linii 13 i 34. Uszkodzone krawężniki, chodnik i pseudo-wieżowiec na rogu ul. Pocztowej i 1 – go Maja na zapleczu, którego piętrzy się sterta śmieci. Plac dworcowy to siedlisko prywatnych busów, zamiast miejsc postojowych komunikacji miejskiej i przystanku dla niej, który teraz przeniósł się na zebrę jezdni. Szkoda, że ci tzw. przedsiębiorcy przewozowi nie parkują w samym wejściu do dworca. Za to załatwiają się zarówno oni, jak i ich pasażerowie na placyku dworcowym, w pnączach dzikiej zieleni pozostałej po pergoli. (…) Mogę tylko dodać, że opisane tu miejsca (rejon dworca i ul. Pocztowa), 70 lat temu były w lepszym stanie. Czwarty kwiatek – Zmiana nazwy ul. Krańcowej na ul. Dywizjonu 303. Nie ma nic poza szacunkiem i kultywowaniem chwały tej nazwy i ludzi z nią związanych, którzy na nią zasłużyli, ale czy trzeba zmieniać starą nazwę ulicy, o 100 – letnim istnieniu? Przecież w pewnym sensie określała dawne granice miasta. Jakby nie było nowych ulic, ładniejszych i bardziej godnych dla Dywizjonu 303. Tadeusz P., lat 76