Czytelnik o swojej pracy: \"Jestem ciągle na antydepresantach”

List Czytelnika: \"Mam do odebrania 2 dni urlopu z 2011 rok i jak powiedziałem dyrektorowi, że chciałbym je wziąć, to powiedział, że zaległy urlop nie jest dla niego problemem. Nie muszę brać. On ma zaległy cały urlop z ubiegłego roku. Sytuacja w biurze jest faktycznie nieciekawa, bo na trzech pracowników jedna osoba jest na zwolnieniu. Nie wiadomo, kiedy wróci. Zostało nas dwoje, a pracy jest naprawdę dużo. Ale prawda jest taka, że zawsze jest nieodpowiedni moment dla mojego przełożonego i trzeba się płaszczyć, żeby wziąć urlop. Nawet zaplanowany na początku roku, podany do kadr nic dla niego nie znaczy. Chyba jak większość z pracowników z innych biur nie wiem, w jaki sposób dochodzić praw, które nam przysługują. U niego liczy się tylko praca i ciągle jest źle i za mała realizacja planów. Ostatnio prowadził ze mną rozmowę motywującą, z której zapamiętałem dwie rzeczy: jestem najgorszym pracownikiem i centrala ciągle go pyta, czy chciałby kogoś zwolnić dla przykładu. Oczywiście, jak większość pracowników w tym kraju boję się wychylać aby nie zostać bez pracy, bo w moim wieku (50 lat) to katastrofa. Staram się więc jak mogę, uczę się w domu, żeby nie być tym najgorszym, ale przy tym wszystkim jestem ciągle na antydepresantach. Jak się okazuje nie ja jeden w firmie. No cóż, obowiązuje mnie tajemnica służbowa i żadnych tematów związanych z pracą nie wolno nam poruszać, więc pozostawię tego e-maila bez podpisu…” Czytaj więcej o akcji \"Prawo pracy to standard\": Wstydzimy się skarżyć na mobbing i molestowanie