Głównymi konstruktorami Żuka byli: inż. Roman Skwarek i inż. Stanisław Tański. Odpowiedzialnym za wygląd samochodu był Julian Kamiński, który porównał pojazd do Żuka, a to dlatego, że w początkowym etapie produkcji samochód na swoich bocznych przetłoczeniach w nadwoziu był malowany dwukolorowo i rzeczywiscie wyglądał jak żuk.
Silnik M-20 w Żuku był skróconą o dwa cylindry kopią sześciocylindrowego silnika Chryslera/Dodge´a o pojemności 3,6 l.
Żuki bardzo chętnie były kupowane przez wszystkie kraje świata począwszy od Egiptu, Chechosłowacji, po nawet kraje Ameryki Południowej. Za sukcesem Żuka stała prostota budowy i obsługi oraz bogata oferta wersji nadwozia. Imponująca była przestrzeń ładunkowa bo wynosiła aż ponad 5 m³, a ładowność od 875 kg do 1100 kg.
