Ulgowe leczenie

Nawet jeśli pójdziesz do lekarza w sylwestra (ale radzimy: wybierz się wcześniej!) i zapłacisz za poradę 50 zł, w rzeczywistości kosztowała Cię ona będzie 40,50 zł. Różnicę - 9,50 zł - odliczysz sobie w rocznym zeznaniu podatkowym. W przyszłym roku ulgi tej już nie będzie, więc jeśli wydasz 50 zł - kosztować Cię to będzie całe 50 zł. Z tytułu ulgi na leczenie możesz odpisać wszystko (oczywiście w ramach wymienionych wcześniej limitów), co zapłaciłeś za odpłatne świadczenia zdrowotne wymienione w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej udzielone Tobie, Twojemu małżonkowi (jeżeli pozostaje na Twoim utrzymaniu) oraz Twoim nie zarabiającym dzieciom przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, a także przez lekarzy i lekarzy dentystów prowadzących indywidualną praktykę lekarską. odliczać zatem można wszystko, co wiąże się z zachowaniem, ratowaniem i poprawianiem stanu zdrowia - czyli zapłatę za: • porady lekarskie wraz z leczeniem, • badania i terapię psychiatryczną, • rehabilitację leczniczą (np. masaże lecznicze), • opiekę nad kobietą w ciąży, poród, opiekę nad noworodkiem, • kontrolne wizyty u pediatry, • badania diagnostyczne i analityczne (np. analizy krwi czy moczu, EKG, EEG, RTG, tomografię komputerową itd.), • orzeczenie o stanie zdrowia, • szczepienia ochronne, • usługi protetyczne i ortodontyczne, • zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, • pielęgnację chorych i niepełnosprawnych, • opiekę w hospicjach. Zwykli podatnicy nie mogą odliczać wydatków na leki. Mogą je natomiast odliczać, ale też nie wszystkie, tylko inwalidzi. Od dochodu przed opodatkowaniem odliczą oni tylko tyle, ile w miesiącu wydadzą na leki ponad 140 zł. Muszą jednak oni mieć ważne zaświadczenie lekarskie o konieczności stosowania leków. Nikomu nie da się natomiast odliczyć kosztów materiałów opatrunkowych lub wizyt u bioenergoterapeutów. Koszt sanatorium mogą odliczyć tylko osoby niepełnosprawne.