Życie na cudzy koszt

Jak na żebraka przystało chłopak jest odpowiednio ustylizowany. W zdartej kapocie i dziurawych butach ostentacyjnie dygoce z zimną. Siłą rzeczy budzi współczucie. Do tego stopnia, że jedna z Czytelniczek poprosiła nas, byśmy zainteresowali się jego sytuacją. - Wypytałam Piotrka, gdzie mieszka i czy się uczy - mówi Joanna P. - Grzecznie odpowiadał na moje pytania. Tak mnie ujął, że zabrałam go ze sobą i kupiłam mu nowe buty. Panią Joannę zdziwiło jedynie, że chłopiec po założeniu nowych butów nie chciał wyrzucić starych. Twierdził, że nareszcie będzie je nosił do szkoły na zmianę i nauczycielka nie będzie już wyrzucała go z klasy. - Proszę mi wierzyć, ten chłopiec,podobnie jak jego rodzeństwo naprawdę ma co jeśći w co się ubrać - mówi pracownica Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Chełmie. - Rodzina otrzymuje wszelką możliwą pomoc. Niedawno byłam u nich z Mikołajem. Kobieta twierdzi, że w przypadku Piotrka, pomimo 16 lat ucznia dopiero pierwszej klasy gimnazjum, mszczą się zaniedbania wychowawcze. Wielokrotnie uciekał już z domu. Na co dzień daje zły przykład rodzeństwu. Obraca się w złym towarzystwie. Urzędniczka przyznaje, że chłopak potrafi być grzeczny i w swojej dziecięcej naiwności potrafi budzić współczucie. Skrzętnie z tego korzysta. - Uważam, że nie należy pomagać, wrzucając mu do torby żywność, czy ofiarowując pieniądze - zapewnia. - W końcu może trafić na kogoś, kto będzie chciał coś w zamian. Kiedy Joanna P. kupowała Piotrkowi buty miał już niemal pełną reklamówkę żywności. Znamy sytuację Piotra i jego rodziny. Z sześciorgiem rodzeństwa i rodzicami mieszka w dwupokojowym, zawilgoconym mieszkaniu. Niedługo mają się przeprowadzić do lepszego lokalu. Wiem, że Piotr od siódmego roku życia przebywał w domach dziecka, z których uciekał. Na swoim koncie ma włamania i kradzieże. Jeśli nie zmieni trybu życia, to po ukończeniu 17 roku życia może przypłacić to więzieniem.