Zdzisław Beksiński zamordowany

Policja podejrzewa, że zbrodni mógł dokonać znajomy malarza. Według funkcjonariuszy, w mieszkaniu był porządek, nic nie wskazuje na rabunkowy charakter zbrodni. Według wstępnej oceny bliskich malarza, nic też nie zginęło. Zwłoki Beksińskiego znalazł jego wieloletni znajomy Krzysztof Kupiec (który m.in. pomagał mu w zakupach, remontował jego mieszkanie). Malarz próbował zadzwonić do niego w poniedziałek ok. 22. - Kiedy dobiegłem do telefonu, zobaczyłem nieodebrane połączenia, to mnie zaniepokoiło, nigdy tak nie robił, zazwyczaj zostawiał wiadomość. Powiadomiłem rodzinę i sam pojechałem do niego - relacjonował. Drzwi mieszkania były zamknięte od zewnątrz. - Kiedy w końcu weszliśmy do środka, zacząłem szukać pana Zdzisława. Nigdzie go nie było, sąsiadka powiedziała, że może być na balkonie. Także drzwi balkonowe były zamknięte, na balkonie leżał Beksiński - nie żył - opowiada Kupiec. Ślady krwi wskazują na to, że został zamordowany w pobliżu drzwi, a później przeciągnięty na balkon. Jego sąsiedzi podkreślają, że był bardzo miłym i bardzo ostrożnym człowiekiem, rzadko wychodził z domu. Przy drzwiach zainstalował videofon, dzięki któremu widział, kto dzwoni do drzwi. Policja powołała do zbadania tej sprawy specjalną grupę, składającą się z funkcjonariuszy z wydziału do walki z terrorem kryminalnym i zabójstw. Na razie nie ma żadnych danych o sprawcy zabójstwa. W wigilijną noc 1999 r. samobójstwo popełnił jego 41-letni syn Tomasz, znany dziennikarz muzyczny i tłumacz. Zwłoki syna odkrył ojciec. Zdzisław Beksiński, jeden z najwybitniejszych malarzy współczesnych, urodził się 24 lutego 1929 r. w Sanoku. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej (1952). Do 1955 r. pracował w budownictwie, potem powrócił do rodzinnego miasta i poświęcił się sztuce. Początkowo zajmował się fotografią artystyczną i rysunkiem, a następnie malarstwem i rzeźbą. Pierwszym poważnym sukcesem artystycznym Beksińskiego była wystawa zorganizowana w Warszawie w 1964 r. przez znanego krytyka Janusza Boguckiego. W latach 70. i 80. Beksiński stał się popularny, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego obrazy pokazywane były w prestiżowych galeriach na całym świecie, m.in. we Włoszech, Niemczech, Francji, Belgii i wielu innych krajach.