Fundacja parafii nastąpiła w 1398 r. Pierwotne uposażenie stanowiły 3 łany pola. Na pocz. XVII w. obok proboszcza, jest wzmianka o wikariuszu. W tym czasie istniała też szkoła parafialna, działały bractwa m. in. Miłosierdzia. W I poł. XVIII w. obok kościoła wybud. murowaną plebanię w stylu barokowym, parterową, z piętrowym portykiem od frontu. Niedaleko kościoła jest cmentarz, otoczony murem w I poł. XIX w., z murowaną bramą-dzwonnicą, 2-kondygnacyjną, neogotycką.
Pierwotna świątynia była drewniana. Nową, na miejsce starej,zniszczonej, wzniesiono z drzewa w 1647 r. pw. św. Jakuba Większego Ap. Ponownie w XVIII w. świątynia uległa tak znacznemu zniszczeniu, że nie nadawała się do remontu. W latach 1786-90 wystawiono kościół murowany, który w 1796 r. konsekrował bp W. Skaryszewski. W 1906 r. został on powiększony wg projektu arch. Jana Szyllera: dobud. prezbiterium, zakrystię, skarbiec i 2 kaplice. W latach 1925-27 wyk. polichromię ( Cz. Miklasiński ) - sceny z Nowego Testamentu, srebrne orły. W latach 70-tych odnowiono ołtarze boczne, ambonę, stalle i chrzcielnicę. Świątynia jest 1-nawowa w stylu późnego baroku, o prezbiterium skierowanym w kierunku wschodnim. Sklepienie kolebkowe, ozdobione lunetami, posadzka z terakoty, ołtraz główny wyk. po 1906 r. z drzewa z obrazami: św. Jakuba, mal. na płótnie - na zasuwie Aniół Stróż. Ołtarze boczne drewniane, w stylu barokowym są w kaplicach. Po lewej - jest kaplica P. Jezusa z dużym krucyfiksem z XVII w.; po prawej - Matki Bożej z ołtarzem z XVIII w. ( w niszy figura Madonny z Dzieciątkiem, 1905 r.) Na chórze organy z XVIII w. W zakrystii zabytkowe ornaty. Kościół posiada 2 wieże w stylu barokowym: wyższa wznosi się nad nawą główną i jest zakończona baniastą kopułą; druga niższa w prezbiteium k-ła. Dzwonnica neogotycka, ceglana z 1890 r. z 3 dzwonami umieszczonymi w 1950 r. W Dominowie - kapliczka murowana, czworoboczna z XVIII/XIX w. z rzeźbą św. Jana Nepomucena.
Komentarze