\"Klasyk na luzie. Rozmowy z Bohdanem Zadurą\"

Ten, kto miał przyjemność poznać Bohdana Zadurę – poetę, prozaika, tłumacza, redaktora naczelnego \"Twórczości” – wie, co ma na myśli Borowiec. Zadura nie szafuje słowami. Nie rzuca słów na wiatr. Czasem brakuje mu słów - i to też ma swój urok. Nieważne, czy rozmawiamy o wierszach, sporcie, pogodzie, czy winie domowej roboty. Jest w tym i sens, i przyjemność. W \"Klasyku na luzie” Jarosław Borowiec zrobił dobry użytek właśnie z takich rozmów. Naturalność i wyjątkowość to dwa słowa, które wydają mi się najbardziej do nich pasujące. Z Zadurą rozmawiają jego koledzy poeci, prozaicy, krytycy literaccy, dziennikarze; Stanisław Bereś, Darek Foks, Artur Burszta. Rozmawiają o poezji, ale wchodzą też w bardziej osobiste przestrzenie; rodzinne, domowe, a nawet kulinarne. Widać w nich znakomite poczucie humoru Bohdana Zadury, dystans do siebie i do świata, wielki sentyment poety do rodzinnych Puław. \"Bo chociaż Bohdan Zadura miał zawsze ambicję pisania wierszy, to równocześnie pozostawał sobą – kimś, kto niczego nie musiał robić wbrew sobie i pod publikę” – pisze Borowiec. W tej książce nic nie jest \"pod publikę”, a jednak od rozmów z Zadurą trudno się oderwać. A może właśnie dlatego, że nie są \"pod publikę” tak dobrze się je czyta. \"Klasyk na luzie. Rozmowy z Bohdanem Zadurą”. Wybór, opracowanie i wstęp Jarosław Borowiec (Biuro Literackie, Wrocław 2011)