Stanisław Różewicz, \"Było, minęło... w kuchni i na salonach X Muzy”

Te osoby, dla których najważniejszy jest film, a także teatr powiedzą – Stanisław Różewicz to reżyser filmów fabularnych, dokumentalnych, ale też wielu znaczących spektakli. Oczywiście obydwu łączy to, że są braćmi. Właśnie na półkach księgarskich jest książka Stanisława – \"Było, nie minęło… w kuchni i na salonach X Muzy”. Czyta się ją z przyjemnością, może dlatego, że nie smędzi, nie obraża się, nie plotkuje, a wspomina m.in. swoje młode lata – więc przy tym pojawia się całe mnóstwo nazwisk znanych i znakomitych. Pisze o swoich początkach w Łodzi, która – pamiętajmy – tuż po wojnie przejęła rolę kulturalnej stolicy, wobec zrównanej z ziemią Warszawy. Czytamy o tym, jak niemal równo z nim w filmowe życie wchodziły późniejsze znakomitości. Pisze o pierwszych po wojnie filmach polskich, w których powstawaniu w różnym stopniu uczestniczył. Z podziwem i szacunkiem opowiada o starszych kolegach – czy raczej mistrzach i mentorach reżyserach, aktorach. Padają nazwiska wtedy, po wojnie wciąż znane – Mira Zimińska, Opaliński, Sempoliński, Woszczerowicz. Wspomina realizację \"Robinsona warszawskiego”, czyli filmu o Szpilmanie, który później nakręcony przez Polańskiego dostał Oscara, ale też odwołuje się do czasów i wydarzeń nam bliższych. Zwięzłość, ciekawe postaci i wydarzenia, anegdota i refleksja – to sprawia, że książka jest naprawdę warta uwagi. Zapowiedzi wydarzeń z regionu znajdziesz na strefaimprez.pl