Salman Rushdie, \"Szatańskie wersety”

Za tę książkę jej autor, Salman Rushdie, został skazany na śmierć przez ajatollaha Chomeiniego, który rzucił na niego fatwę. Rushdie przez dziesięć lat żył w ukryciu, pod groźbą śmierci. Tymczasem \"Szatańskie wersety” żyły własnym życiem budząc zrozumiałą ciekawość i zyskując na świecie rzesze czytelników, a także fanatycznych wrogów. W Polsce książka ukazała się po raz pierwszy w 1992 roku, jednak nie został ujawniony ani jej wydawca, ani tłumacz. Po ponad 20 latach Dom Wydawniczy Rebis wydał \"wyklętą powieść” w znakomitym tłumaczeniu Jerzego Kozłowskiego. Główne role grają w tej opowieści Dżibril Farista, indyjski aktor wcielający się w role bogów oraz Saladyn Camca, miłośnik angielskiej kultury, który jak nikt inny potrafi naśladować różne głosy. Podczas ich wspólnego lotu z Bombaju do Londynu, samolot zostaje porwany i wysadzony przez terrorystów nad kanałem La Manche. W katastrofie giną wszyscy pasażerowie poza tymi dwoma artystami. Obaj spadają z nieba, a jeden z nich przeistacza się w anioła, drugi zaś w diabła… Tak rozpoczyna się swoista walka między tymi dwiema siłami – boską i szatańską – która staje się kanwą tej historii. Powieść zbudowana na zasadzie symboli, kontrastów i konfrontacji; dobra ze złem, miłości i nienawiści, Wschodu z Zachodem, legendy z historią, świata realnego z baśnią. Rushdie snuje swoją opowieść splatając poszczególne wątki, mieszając konwencje i czasy, zaskakując i prowokując. Poza epickim rozmachem, który jest swoistym znakiem rozpoznawczym Rushdi\'ego i wielkim atutem jego pisarstwa, w tej książce najważniejsza jest religia. A właściwie tabu, które autor łamie, pokazując islam i jego historię przez pryzmat \"ludzki” i \"cywilizowany”. To, co jest największą siłą tej opowieści, stało się równocześnie jej pułapką, sprowadzając na Rushdiego śmiertelne niebezpieczeństwo. Z tego powodu, ale też z wielu innych trzeba tę książkę przeczytać.