Marta Zaborowska, \"Uśpienie\"

Julia Krawiec to policjantka z charakterem, \"przeszłością\" i problemami. Samotnie wychowuje córkę, nie może dojść do porozumienia z byłym mężem, ma za sobą odwyk alkoholowy, wciąż zresztą pije za dużo. Ambitna i bezkompromisowa w pracy, ma na koncie spektakularne sukcesy, jak też wpadki, przez które musi od początku udowodniać, że się do tej roboty świetnie nadaje. Policjantkę poznajemy w trudnym dla niej momencie życiowym, gdy stara się sprostać obowiązkom matki, a równocześnie dostaje do prowadzenia sprawę kryminalną, która może być jej szansą na odbudowanie zawodowej kariery. Krawiec musi znaleźć zabójcę pięknej pani doktor, która została brutalnie okaleczona, a następnie zastrzelona w szpitalu psychiatrycznym. Podejrzenie pada na jej pacjenta Jana Lasotę, niebezpiecznego psychopatę i mordercę, który w tym samym czasie ucieka ze szpitala. W sprawę bardzo mocno angażuje się dyrektor szpitala, doktor Artur Maciejewski, który podkochiwał się w lekarce. Rozpoczyna prywatne śledztwo mające go doprowadzić do mordercy. I, jak to w życiu bywa, drogi Maciejewskiego i Krawiec szybko się przecinają, a tych dwoje zaczyna ze sobą współpracować. Nie jest to współpraca usłana różami, gdyż doktora i policjantkę różni wszystko; począwszy od charakterów i temperamentów, wartości, na podejściu do życia skończywszy. Ale tym ciekawsza jest obserwacja, jak między nimi iskrzy, a zawodowa relacja przeradza się w osobistą więź. Tymczasem prosta na pierwszy rzut oka sprawa (z punktu widzenia śledczych) mocno się komplikuje. Czy rzeczywiście wystarczy schwytać Lasotę, by rozwiązać zagadkę brutalnego morderstwa? Kolejni bohaterowie i nowe wątki, które dotykają także odległej przeszłości, sprawiają, że w tej łamigłówce jest znacznie więcej znaków zapytania. W dodatku mamy następne ofiary i nic nie wskazuje na to, by zabójca chciał na tym zakończyć. To, co miało być dla Julii Krawiec wyłącznie \"sprawą do rozwiązania\" gwałtownie wkracza w jej osobiste życie. Akcja przyspiesza, napięcie rośnie z każdą stroną powieści, emocje, których doświadcza policjantka, udzielają się czytelnikowi... Jest tak, jak w dobrym kryminale być powinno; dynamicznie, mocno, zaskakująco.