Historie świętych - część III

Urodził się w miejscowości Canas w Hiszpanii około 1000 r. W młodości wstąpił do zakonu benedyktynów. Po święceniach kapłańskich oddalił się do pustelni w górach Sierra de Cameros. Około 1030 roku powierzono mu pełnienie funkcji mistrza nowicjatu w jednym z benedyktyńskich klasztorów. Wkrótce został przeorem klasztoru, a następnie opatem w Silos.

W klasztorze Dominik przeprowadził reformę, wzorując się na opactwie w Cluny, co przyniosło zakonowi wzrost powołań zakonnych oraz usprawniło organizację życia zakonnego. Urządził wielkie skryptorium, dał także pracę ludziom ubogim, tworząc materialne oparcie opactwa.

Zmarł 20 grudnia. Stolica święta zatwierdziła kult w roku 1720. Do dziś jest on żywy na terenie Hiszpanii. Grób D. w klasztornym kościele w Silos słynie z łask i cudów. To tutaj według tradycji bł. Joanna uprosiła sobie syna: był nim późniejszy św. Dominik Guzman.

O innych świętych noszących imię Dominik przeczytasz w trzecim tomie "Historii świętych".