Parafia św. Jana Nepomucena w Fajsławicach

Św. Jan Nepomucen urodził się w 1345 roku w Pomuku - dzisiejszy Nepomuk (35 km na południe od Pilzna). W 1380 roku został wyświęcony na kapłana i otrzymał probostwo przy kościele Galla w Pradze. 10 lat później został wikariuszem generalnym - pierwszym po metropolicie w archidiecezji praskiej. W tym okresie Czechy były pod panowaniem Wacława IV Luksemburczyka, znanego z niechęci do Rzymu oraz hulaszczego trybu życia. Jak podaje autor żywota Jana Nepomucena, pewnego razu królewski kucharz podając Wacławowi niedopieczone mięso, bardzo go tym rozgniewał. Wówczas, to król kazał go piec na wolnym ogniu. Przyszły święty uprosił monarchę o litość i darowanie kary nieszczęśnikowi. Jan Nepomucen był również spowiednikiem żony króla, królowej Zofii. Zazdrosny król niejednokrotnie próbował wydobyć od spowiednika szczegóły spowiedzi. Jednak próby okazały się bezskuteczne. Jan dochowując tajemnicy spowiedzi został ukarany przez rozgniewanego króla śmiercią. Współcześnie uważa się, że ten motyw, choć nie był jedyny, mógł mieć znaczący wpływ na mękę i śmierć Nepomucena. W marcu 1393 roku, w nocy na oczach świadków, oprawcy z polecenia króla, skatowanego Jana Nepomucena zrzucili z mostu do rzeki Wełtawy. Dlatego figurki świętego często spotkać można przy drogach i na wielu mostach. Postać św. Jana Nepomucena ukazywana jest w sutannie, komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra. Najczęściej spotykanym atrybutem świętego jest krzyż odpustowy, przyciskany do piersi, gałązka palmowa, książka, niekiedy zamknięta na kłódkę. Często spotyka się też św. Nepomucena w geście ze wskazującym palcem spoczywającym na zamkniętych ustach, symbolizującym milczenie. Pierwotny drewniany kościół pw. Św. Jana Nepomucena wzniesiony został w latach 1754-1757 z fundacji Anny i Konstantyna Ołtarzewskich. Został spalony w 1788 roku (?). Prawdopodobnie nie zachował się opis tego kościoła. Obecny kościół - pod tym samym wezwaniem - zbudowany został w latach 1791-1795. Fundatorami byli Wojciech i Franciszka Bielscy. W 1794 roku zostały zainstalowane dwunastogłosowe organy. I wojna światowa - trwająca na terenie Fajsławic w okresie 28 sierpnia - 2 września 1914 roku oraz w połowie lipca 1915 roku - prawie całkowicie zniszczyła kościół. Kościół wraz z całym zespołem przykościelnym wpisany został 5 lutego 1969 roku do rejestru zabytków woj. lubelskiego pod nr A/391. Serwis informacyjny o Fajsławicach