Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
(fot. Politechnika Lubelska/nadesłane)
Zużyte łopaty turbin wiatrowych to rosnący problem dla branży energetycznej. Naukowcy z Politechniki Lubelskiej i partnerskich uczelni sprawdzają, jak nadać im drugie życie – tym razem w konstrukcjach inżynierskich.
Co roku na świecie pojawia się coraz więcej zużytych łopat turbin wiatrowych, które po około 20–25 latach pracy muszą zostać zdemontowane. Ich recykling jest jednak trudny, bo powstają z kompozytów na bazie włókien szklanych lub węglowych zatopionych w żywicy epoksydowej. Najczęściej trafiają więc na specjalne składowiska. Szacuje się, że do 2050 roku masa demontowanych łopat może sięgnąć 2 tysięcy ton rocznie.
Nad wykorzystaniem takich odpadów pracują naukowcy z trzech uczelni: Politechniki Białostockiej, Politechniki Lubelskiej oraz Politechniki Rzeszowskiej. Badacze z Białegostoku analizują możliwość zastosowania łopat w ekranach akustycznych przy drogach. Z kolei zespoły z Lublina i Rzeszowa zajmują się ich wykorzystaniem w budownictwie geotechnicznym.
– Nasz pomysł polega na wykorzystaniu fragmentów łopat w nowej roli, jako elementów nowych budowlanych konstrukcji inżynierskich. Fragmenty łopat o przekroju zamkniętym, wypełnione betonem, mogą służyć jako fundamenty pod niewielkie budynki, elementy ścian oporowych, fundamenty pod bilbordy czy ogrodzenia. Najważniejszym zagadnieniem konstrukcyjnym przyczepność betonu do kompozytu – mówi prof. Anna Halicka, kierownik Katedry Konstrukcji Budowlanych Politechniki Lubelskiej.
– Chodzi o to, żeby beton nie tylko wypełnił wnętrze łopaty, ale też z nią współpracował w przenoszeniu obciążeń – dodaje. Jak wyjaśnia, badacze wycinają fragmenty łopat, wypełniają je betonem i sprawdzają nośność oraz przyczepność betonu do kompozytu. Analizowana była także struktura kompozytu pod mikroskopem. – Badania pokazały, że możliwa jest efektywna współpraca betonu z elementem kompozytowym o zamkniętym przekroju – podkreśla prof. Halicka.
Wcześniejsze próby recyklingu łopat skupiały się głównie na ich rozdrabnianiu w celu pozyskania surowca. Wykonywano z nich także m.in. ławki, słupy oświetleniowe, elementy placów zabaw czy kładki dla pieszych.
Recykling łopat ma ograniczyć ilość odpadów i jednocześnie umożliwić wytwarzanie prefabrykowanych elementów konstrukcyjnych.
Projekt otrzymał finansowanie w konkursie „ISKRA – budowanie międzyuczelnianych zespołów badawczych”, realizowanym w ramach Politechnicznej Sieci VIA CARPATIA.
