Pierwsza lokacja miasta miała miejsce między 1360 r. a 1370 r. Od połowy XV w. Kraśnik stał się własnością rodu Tęczyńskich, którzy sprowadzili tu kanoników regularnych – zakonnicy przejmują istniejący kościół i budują klasztor. Tęczyńscy ponadto otaczają miasto nowymi murami i fundują szpital wraz z kościołem p.w. Św. Ducha. W 1604 r. miasto przechodzi na własność Jana Zamoyskiego i zostaje włączone do Ordynacji Zamojskiej.
Kraśnik aż do XIX w. przetrwał z układem przestrzennym miasta lokacyjnego, wytyczonym czterema blokami zabudowy wokół placu rynkowego i zespołem widocznych obwarowań w postaci fos, wałów, murów i bram miejskich oraz przeważająca zabudową drewnianą. Wiek XX to wzrost ilości zabudowy poza linią dawnych obwarowań.
źródło: Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Lublinie
