Graffiti to sztuka, nie przestępstwo

Tomek i Oskar chodzą do jednego z chełmskich liceów. W tym roku będą pisali maturę. Oprócz przyjaźni łączy ich wspólna pasja - graffiti. - Zawsze lubiłem malować - mówi Oskar. - Na początku były to rysunki na kartce ołówkiem, długopisem... Potem wpadł mi w rękę \"Ślizg”, poczytałem, wciągnęło mnie, no i zacząłem malować graffiti. - Graffiti to element muzyki hip-hop - tłumaczy Tomek. - Ale różnie to wygląda, ci co nie słuchają hip-hopu, też malują. Słownik subkultur młodzieżowych Mirosława Pęczaka otwarty na literze G informuje, że graffiti zwane inaczej spray art lub sztuką ulicy, obejmuje trzy podstawowe techniki: malowanie sprayem czyli rozpylaczem z farbą, malowanie pędzlem i malowanie sprayem przez szablon. Dalej dowiedzieć się można, że do etosu graficiarza (twórcy graffiti) należy zamalować jak najwięcej powierzchni i mieć na swoim koncie możliwie wiele utarczek z policją. - Po pierwsze, to szablon nie ma nic wspólnego z graffiti - oburzają się jednocześnie Tomek i Oskar. - A z policją też nie jest dokładnie tak. Rzeczywiście policja ściga, bo wiadomo, malujemy nielegalnie, ale zdecydowanie staramy się jej unikać. Nie zawsze jednak udaje się uniknąć konfrontacji. - Kiedyś pomalowałem stojący na bocznicy wagon międzynarodowego pociągu. Nakryli mnie sokiści i musiałem zapłacić kolegium - opowiada Oskar. - Ja znam kolesia, który przez malowanie miał sprawę w sądzie. Dostał trzy lata w zawiasach - dodaje Tomek.