Wiosenny dialog śliczny, romantyczno-naturalistyczny

– Znów przyszła wiosna, widzisz, kochanie? – Widzę: polityk, jak kłamał – kłamie, menel wciąż prytę obciąga w bramie. – Popatrz: bez kwitnie, słoneczko świeci… – Widzę: korupcja, matactwa, śmieci, syci gangsterzy, głodni poeci. – Słyszysz, kochanie, ten śpiew słowiczy? – Słyszę, jak blokers pod blokiem ryczy, sąsiad-sadysta – jak żonę ćwiczy. Refren: Ach, jak cudnie, jak wspaniale, cały świat rozkwita majem! Będzie jeszcze dużo ładniej, gdy rząd Leszka M. upadnie! – Czujesz, kochanie, fiołki, konwalie? – Czuję, jak ludzie cuchną w upale, bo rzadko myją się albo wcale. – Toż to obraża godność człowieka! – … który prowadzi pojazd MPK i – mimo smrodu – wciąż nie ucieka. – A Lublin – widzisz – jaki jest piękny? – Tam rozkopany, tutaj zamknięty; może wpaść w zachwyt każdy stuknięty. Refren: Ach, jak cudnie, jak wspaniale, Świat znów eksplodował majem! Lecz marzą normalni ludzie: kiedyż wreszcie będzie grudzień…