Jak posłowie nasi mili kolejarzy dopieścili

Jedzie pociąg z daleka, nikt na niego nie czeka, a w wagonach dziesięciu jedzie podróżnych pięciu, wesołe mają twarze, gdyż to są kolejarze. Wreszcie nie martwi ich nic – dzięki Platformie i PiS, co gest szeroki mają: pieniądz w błoto wrzucają. Sunie pociąg po torach, Kogut ściska Kaczora, Giertych klepie Wrzodaka: – Udała się nam draka, która szansę otwiera, by wykończyć Millera. Gdy budżet roz- łożymy, Czerwonych wy- kończymy. Że naród na tym straci? Jak ich wybrał – niech płaci! Stoi pociąg w pokrzywach – skończyła się oliwa, kolejarz się dziwuje, czemu bruki szlifuje. Naród w biedzie i w nędzy, na nic nie ma pieniędzy; na policję, na szkoły... Tylko Sejm wciąż wesoły, gdyż ustawa stanowi, że należy posłowi – mędrzec to czy tępy typ – zapewnić godziwy byt.