Konfrontacje Teatralne: Nikołaj Kolada: Hamlet (recenzja spektaklu)

Taki Hamlet najpierw budzi odrazę. Zaraz potem przeraża. W ostatniej scenie wzrusza. Na spotkaniu z widzami przed spektaklem Nikołaj Kolada zaapelował: Jak będziecie na Hamlecie, nie wychodźcie po pierwszym akcie. Nie warto. Najważniejsze zdarzy się po przerwie. Nie wszyscy posłuchali. Sporo widzów wyszło. Niech żałują. W 1986 roku Nikołaj Kolada był nikim. Pił wódkę, pracował dorywczo, pisywał do zakładowej gazety w fabryce imienia Kalinina w Swierdłowsku. Dziś jest jednym z najciekawszych rosyjskich reżyserów na świecie. Kiedy zaczęła się pierestrojka, zrobił spektakl o piciu, prostytucji i złodziejstwie. Czyli Rosji. Przez 30 lat był odrażający, brudny, zły. Po szkole aktorskiej siedem lat pracował w Swierdłowskim Akademickim Teatrze Dramatu. Dziś ma swój teatr. I szkołę dramatu, w której tłumaczy młodym ludziom, że państwowy teatr to rekwizytornia, gdzie grają ciotki w perukach, aktorzy kleją się do bród i wąsów, ze sceny wieje zgnilizną. W jego \"Hamlecie” nie ma szekspirowskich kostiumów, zamku ani tronu. Na scenie walają się puszki, na ścianach wiszą tanie reprodukcje obrazów, aktorzy zawinięci w koce wywalają język, chodzą jak małpy i gapią się na widzów. Przy okazji deklamują Szekspira. W tle słychać orientalną muzykę, Hamlet błąka się po śmietniku historii, zakłada Ofelii na szyję sznur i wlecze ją po scenie. W klatkach wiszą zdechłe ptaki, tylko szczur przeżył, anioł, którego gra Nikołaj Kolada) spróbuje go zjeść. W drugim akcie niepostrzeżenie do głosu dochodzi Szekspir. Widzowie otwierają oczy, w skupieniu słuchają Hamleta. Kolada, który do końca jest na scenie wyrywa z anielskich skrzydeł pióra i rozrzuca je po scenie. W finale oglądamy na pustej scenie nagiego Hamleta, zwiniętego w kłębek, obmywanego przez strugi wody płynącej z góry. Odrażający, \"zły\", trudny, poruszający spektakl. Nie dla... Konfrontacje Teatralne 2010 - pełny program Serwis specjalny: Konfrontacje Teatralne 2010 – artykuły, wywiady, relacje