Prawie setka młodych aktorów zjechała się do Rudki, malowniczej wsi dolinie Uherki, z całej Polski. – Najdalej miała ekipa z Maszewa, bo to pod Szczecinem. Inni przyjechali z Gdyni, Słupska, Wrocławia czy Rzeszowa – opowiada gospodarz imprezy Marcin Woszczewski.
– Ale szczęśliwie wszyscy zdążyli na czas, no może z wyjątkiem Wojtka, który jechał do nas z Częstochowy i pobłądził w okolicznych lasach. Jak dotarł, to stwierdził, że to chyba jedyna w historii pielgrzymka z Częstochowy do Rudki, podczas której pątnik się zagubił.
Co czyni Wyżynę Teatralną unikatem na kulturalnej mapie Lubelszczyzny? Atmosfera, bo takiego nagromadzenia młodych, zdolnych twórców kultury na małej powierzchni „hotelu”, jak uczestnicy nazywają salkę filii gminnego ośrodka kultury, po prostu już nie ma. A to, że festiwal po 12 edycjach dorobił się dwóch kabin prysznicowych, wydatnie pomniejszyło kolejki do kąpieli i w cudowny sposób wypłynęło na punktualność, bo żaden ze spektakli nie zaczął się z „obsuwą”.
Festiwal to możliwość nie tylko podpatrywania innych, ale także uczenia się od siebie. – Warsztaty pozwalają na zdobycie solidnej dawki umiejętności od profesjonalistów – mówi Marcin Woszczewski. – Przykładem tego były festiwalowe etiudy. Tematem było kolory, trzy kolory, które „patronowały” tegorocznej edycji. Trzeba było widzieć, jak artyści, niemalże z marszu, „weszli” w konwencję.
– Tu nie ma rywalizacji – mówi Adam Sokolnicki z Głębokiego. – Bez nerwów i parcia na wynik taka atmosfera pozwala wchłaniać sztukę wszystkimi porami dnia i ciała!
Wyżyna Teatralna 2019 już za nami. Następna edycja już za rok. – Dziękuję i zapraszam. Z namiotem, przyczepą, kocem, krzesłem, śpiworem. Jeżeli nie teatr – niech was skusi natura. Można w Rudce spędzić weekend i wspaniale wypocząć na świeżym powietrzu w pięknych okolicznościach teatru – zachęca Marcin Woszczewski.
Komentarze