Zalążkiem przyszłych Legionów była I Kompania Kadrowa powstała w sierpniu 1914 roku, w Krakowie. Legiony Polskie miały ogólnospołeczny charakter ponieważ żołnierze Legionów reprezentowali różne warstwy społeczne.
Legiony Polskie stanowiły oddzielną formację w strukturach Armii Austro-Węgierskiej. Od samego początku Piłsudski podejmował wysiłki na rzecz utrzymania polskiego charakteru formacji, który uzewnętrzniał się poprzez nazwę formacji, odznaczenia, jak też elementy umundurowania. Najbardziej rozpoznawalnym elementem umundurowania legionisty było okrycie głowy czyli tzw. „maciejówka”, z daszkiem ozdobiona srebrnym orłem.
Bohaterstwo na polu walki, jakim wykazali się żołnierze Legionów zaowocowało konkretnymi decyzjami. 5 listopada 1916 r. cesarze Niemiec i Austro-Węgier ogłosili Akt zapowiadający powstanie Państwa Polskiego, licząc przy tym na pozyskanie polskich żołnierzy. Państwa ententy (Rosja, Francja, Anglia) nie pozostały obojętne i jako jeden z celów wojny określiły odbudowę wolnej Polski.
Natomiast na początku 1917 r. Woodrow Wilson prezydent Stanów Zjednoczonych ogłosił program pokojowy tzw. Czternaście punktów, z których trzynasty punkt dotyczył niepodległości Polski. Bohaterstwo i heroizm oraz konsekwencja doprowadziły do umiędzynarodowienia sprawy Polski. Samo to było ogromnym sukcesem.
Wśród wielu bitew należy wymienić także te, które odbyły się na Lubelszczyźnie. Jedną z ważniejszych bitew w historii Legionów Polskich podczas I wojny światowej była bitwa pod Jastkowem w dniach 31 lipca – 3 sierpnia 1915 r.
Korpus oficerski oraz żołnierze, którzy przetrwali po rozwiązaniu Legionów, w szeregach Polskiej Siły Zbrojnej do listopada 1918 r., dali początek Wojsku Polskiemu.
