Kraśnik Fabryczny powstał na terenach gromady Wyżnianka przed II wojną światową, jako niewielkie osiedle dla pracowników pobliskiej Fabryki Amunicji nr 2. W latach II wojny światowej na terenie dzielnicy znajdował się niemiecki obóz koncentracyjny Budzyń (filia KL Lublin), zlokalizowany między ulicą Adama Mickiewicza i na południe od ul. Juliusza Słowackiego.
Po wojnie osiedle, któremu nadano nazwę Dąbrowa Bór, rozbudowywało się. Powstały tu blokowiska, na budowę których wycięto dużą część lasu. 1 stycznia 1954 osiedle Dąbrowa Bór wyłączono z Kraśnika, nadając mu status miasta o nazwie Kraśnik Fabryczny. Miasto rozwijało się dzięki Fabryce Łożysk Tocznych. W związku z reformą administracyjną kraju 1 stycznia 1973 granice Kraśnika Fabrycznego uległy zwiększeniu. W 1975 roku oba miasta – Kraśnik Lubelski i Kraśnik Fabryczny ostatecznie połączono w jedno miasto Kraśnik.
