Dach zwieńczony był minaretem sygnaturowym. Na szczycie cebulastej kopuły dumnie złocił się półksiężyc. Wtedy jeszcze Studzianka była Mekką Tatarów z całego Podlasia. Meczet spalili Rosjanie. Bez litości. Świątynia nie został już nigdy odbudowana.
Po Tatarach w Studziance został mizar. Unikalny cmentarz. – To pamiątka tego, że Tatarzy żyli w Studziance od 1679 roku, kiedy król Jan III Sobieski nadał tutaj ziemię rotmistrzowi Samuelowi Romanowskiemu – mówi Sławomir Hordejuk.
Najwięcej ludzi zatrzymuje się przy mogile, gdzie spoczywa tutaj słynny tatarski dowódca, generał Józef Bielak. – Dowodził częścią wojsk litewskich w wojnie z Rosją w 1792 r. i w czasie powstania kościuszkowskiego. Dziś potomkowie generała mieszkają w Świdniku.
Waldemar Sulisz
Komentarze