Marian Buchowski, \"Buty Ikara. Biografia Edwarda Stachury”

Jeśli nawet ktoś nie znał jego utworów, a słyszał o nim i chciał być trendy w tamtych latach, musiał koniecznie i szybko nadrobić zaległości. A kilka lat później stanąć w kolejce do księgarni i kupić pięć "dżinsowych” tomów jego utworów. Pięć tomów, które podczas czytania się rozpadły i do których później właściwie rzadko kto sięgał.

Cierpiał na duszę, na manię wielkości wreszcie na schizofrenię. Był narcystyczny, nieobliczalny i oczywiście bez promila krytycyzmu wobec siebie, a często z promilami wewnątrz. A przecież stał się idolem młodzieży i jeśli dziś się pytamy dlaczego, odpowiedzi może być wiele. Jedna z nich to taka, że jego nieobliczalność kojarzona była niesłusznie z oporem, z protestem, a to się młodym podobało.

Narobił zamieszania w tamtych latach. Zamieszania nie tylko wśród swojego pokolenia oczekującego kto ich poprowadzi w tę dzicz bieszczadzką, w to życie pionierskie, dzikie, męskie. Nota bene akcja "Siekierezady” rozgrywa się zupełnie gdzie indziej, a nie w Bieszczadach, gdzie pojechał jako wygodny turysta, a nie pracować przy wyrębie drzewa.Namieszał Stachura także wśród dziewczyn i – chłopców. Jarosław Iwaszkiewicz wręcz się w nim zakochał i – co dziś, po latach może niektórych dziwić, cenił jego twórczość.

Marian Buchowski, autor biografii, podjął się pracy trudnej. Bohater jego książki był osobowością złożoną, skomplikowaną, niejednoznaczną, ale też czasami odnosimy wrażenie, że a autor nie pozostał całkiem obojętny (czytaj bezstronny) wobec Stachury.

Ostatecznie nawet, jeśli nie jesteśmy fanami twórczości autora "Siekierezady” to przecież tę biografię obszerną, napisaną niezwykle interesująco warto przeczytać.